Frankrijk, (AP) – Gevechtskreten doorboren de rook en het ratelen van geweervuur terwijl Oekraïense soldaten zich door vijandelijke loopgraven en schuttersputten vechten die gruwelijke, bloederige overblijfselen verbergen.
“Granaat!” schreeuwt er een in het Oekraïens. Een ander schreeuwt: “Kom op, kom op, kom op, kom op!”
Deze keer gingen er geen levens of ledematen verloren. Want deze keer waren de afgevuurde kogels losse flodders en waren de ‘vijandelijke’ troepen in feite Franse soldaten die niet de bedoeling hadden om de Oekraïners te doden, maar om hen te helpen betere, dodelijkere strijders te worden.
Maar binnenkort zullen de oorlogsspelletjes die deze troepen in de modder in Frankrijk speelden maar al te reëel worden, wanneer de Oekraïners naar huis terugkeren en naar de frontlinies tegen de Russische troepen worden gestuurd.
De Russische invasie gaat een tweede winter inen het aantal slachtoffers – nu al geschat op honderdduizenden – blijft aan beide kanten toenemen. De gevechtstrainingsprogramma’s van de Oekraïense bondgenoten helpen Oekraïne om stand te houden en zijn kansen op een uiteindelijke overwinning te vergroten.
Door de Oekraïense troepen te blijven voorbereiden op de strijd, zelfs nu de oorlog tussen Israël en Hamas de aandacht van de hele wereld afleidt, maken de Oekraïense helpers hun beloften om het land lang bij te staan ook concreet.
Frankrijk ligt op koers om dit jaar 7000 Oekraïners te hebben getraind – sommigen in Polen, anderen op Franse bases – als onderdeel van een militaire bijstandsmissie van de Europese Unie voor Oekraïne die deze week een jaar geleden van start ging.
Het Franse leger verleende The Associated Press vorige week toegang tot een trainingsbasis op het Franse platteland om te observeren hoe de nieuwste lichting Oekraïense infanteristen aan het einde van een vier weken durende cursus aan de tand werd gevoeld.
Het oorspronkelijke doel van de EU-missie was om 15.000 soldaten op te leiden, maar dat doel is ruimschoots overtroffen en nu wordt verwacht dat het er eind dit jaar 35.000 zullen zijn. Op drie na hebben alle 27 lidstaten van de EU, plus Noorwegen dat geen lid is, trainingscursussen of instructeurs geleverd, aldus de EU-Commissie.
De Verenigde Staten hebben er ongeveer 18.000 getraind, voornamelijk in Duitsland, en er zitten er nog 1000 in de pijplijn, aldus het Pentagon.
In Groot-Brittannië hebben er de afgelopen 17 maanden 30.000 het soldatenvak geleerd, een trainingsprogramma dat volgens de Britse regering ongekend is sinds de Tweede Wereldoorlog.
Naast basistraining met wapens, eerste hulp op het slagveld en andere vaardigheden, brengen instructeurs ook gespecialiseerde militaire knowhow over. Dit varieert van het ruimen van mijnen en het lanceren van aanvallen over water aan boord van kleine boten tot het repareren van uitrusting, officierstraining en zelfs hulp voor Oekraïense militaire aalmoezeniers.
Terwijl hun terugkeer naar Oekraïne nog maar een paar dagen van hen verwijderd was, was de grimmigheid van de toekomst die de cursisten op de Franse basis te wachten staat, zichtbaar in de vastberaden, niet lachende blikken van de mannen.
Nog niet zo lang geleden gedroegen ze zich als burgers, nu als soldaten. Ze spraken elkaar aan met bijnamen. Er werd gevloekt terwijl de mannen op adem kwamen na het bestormen van loopgraven met nepgranaten en losse patronen.
Franse instructeurs lieten dierenresten achter in het complex van loopgraven en schuttersputten om de troepen te harden voor bloedvergieten op het slagveld. Alleen de officieren hadden eerdere frontervaring, zei de Franse hoofdopleider.
Hij zei dat Oekraïne naar Frankrijk op zoek is voor tactieken en kennis die zijn troepen kunnen helpen om door de Russische verdediging heen te breken. Vanwege Franse militaire zorgen over de veiligheid van de basis, kon de officier, luitenant-kolonel Even, alleen worden geïdentificeerd met zijn rang en voornaam.
“Je kunt in Oekraïne duidelijk zien dat de frontlinie relatief bevroren is, met twee strijdende partijen die zeer vergelijkbare doctrines hanteren,” zei hij. “Een van de sleutels tot het doorbreken van deze inertie is het ontwikkelen van manoeuvreerschema’s die de tegenstander kunnen hinderen en zelfs door elkaar kunnen schudden.”
De AP zag niet alleen hun aanval op vers gegraven loopgraven, maar observeerde ook hoe Oekraïners een nagebouwd dorp krachtig verdedigden tegen een Franse ‘vijandelijke’ aanval en zich verborgen in regenachtige bossen. Vertalers overbrugden de taalkloof tussen de soldaten en hun Franse gastheren.
Franse trainers zeiden dat ze door ervaring geleerd hadden dat het onverstandig is om te vriendelijk te worden voor de stagiairs – omdat sommigen van hen thuis zeker gedood zullen worden. Ondanks het delen van de ongemakken van lange dagen en nachten in de Franse wildernis, verbreken ze de banden als de training voorbij is, met soldaten onder orders om geen telefoonnummers of andere contacten uit te wisselen.
“Je moet bruggen verbranden omdat je jezelf anders te veel vragen stelt. Als je erachter komt dat deze of gene persoon dood is, ga je jezelf afvragen wat je fout hebt gedaan: ‘Hebben we wel genoeg aan deze of gene tactiek gewerkt? Had ik op dit punt meer moeten aandringen?”, aldus een van de instructeurs, kapitein Xavier.
“We doen ons uiterste best,” zei hij. “Jezelf achteraf afvragen wat je verkeerd hebt gedaan of beter had kunnen doen, is jezelf martelen voor niets.”
