Dit artikel is een samengevat transcript van deze podcast-aflevering. Het artikel is aangepast voor leesbaarheid.
“Ik denk dat mensen echt toe zijn aan iets verdiepend, aan iets waar langer over gedacht is. Je ziet bijvoorbeeld de populariteit van intellectuelen als Jordan Peterson of Douglas Murray. Dat zijn lui die letterlijk volle zalen trekken en vaal beluisterde podcasts hebben. Je hebt natuurlijk Joe Rogan. Die heeft opnieuw een deal gesloten voor 250 miljoen euro met Spotify. Zijn eerste deal was ook al 200 miljoen. Dus die heeft al 450 miljoen dollar verdiend aan podcasten. Maar ja, wat die doet, dat is ook lange gesprekken voeren. Soms meer dan drie uur, met interessante personen.
Dus ja, ik denk dat mensen daar heel erg op zitten te wachten. Juist in een tijd waarin media vooral shit is, alles heel leeg en heel snel is en niets langer mag duren dan dertien seconden. Mensen zijn juist op zoek zijn naar een rustpunt en willen daar gewoon langer over nadenken.
Dat zie je aan de populariteit van een tijdschrift als De Groene Amsterdammer. Dat is het enige tijdschrift in Nederland waarvan de oplage niet daalt maar stijgt. Nou ja, ze hadden altijd een oplage van rond de 15.000, die is nu al aardig omhoog gegaan. Dat zegt dus iets. Want als je De Groene Amsterdammer leest, de stukken die erin staan dat zijn serieuze longreads. Dat zijn geen stukken voor de laagopgeleide non-lezers, zal ik maar zeggen. Maar ja, kennelijk wint dat wel aan populariteit.
En wat mij betreft, mag dat dan ook wel wat meer op TPO.nl. Dat is ook wat ik al eerder in dat wervingsartikel heb geschreven, het is gewoon vermoeiend tegenwoordig om überhaupt nog media te lezen in Nederland.
Neem bijvoorbeeld een AD. Ik sprak van de week iemand die zei: “Het AD, dat kan ik gewoon niet lezen want dan ga ik schreeuwen”. En dat begrijp ik echt volkomen. Ik heb dat ook als ik op de site van het AD kom. De shit schreeuwt je tegemoet. Die leegte en die onzin en de onwaarschijnlijke hoeveelheid deugende shit en woke-troep en suikerzoete marketingpoep. Ik lees natuurlijk die courant niet in print, maar die website die bestaat gewoon voor 90% uit shit die 1-op-1 op Facebook kan, want op Facebook zitten alleen maar Gerda’s uit Purmerend van 49 jaar en ouder die glitterplaatjes aan elkaar uitdelen. Dat is de doelgroep van het AD.
En al die kranten, dat hele DPG Media, echt alles wat in de handen is van DPG Media doet daaraan mee. Die ontzettende simplificering, verkleutering en debilisering van media. Ze hebben echt het idee dat elke bezoeker gewoon letterlijk idioot is. Dat is wat ze denken. Zo wordt de journalistiek ook geschreven. Alles wordt zes keer uitgelegd, en dan in een laatste alinea wordt alles nog eens een keer helemaal opnieuw uitgelegd. Het wordt ook vooral gebruikt om, wat ze noemen, ‘servicejournalistiek’ te maken. ‘Servicejournalistiek’ is opvoedkundig gedram. ‘9 tips om je autoruit ijsvrij te maken’, ‘dit moet je doen als je vlekken in je bankstel hebt’, dat soort shit. ‘Servicejournalistiek’. Het is verschrikkelijk, echt verschrikkelijk!
Ik heb heel lang gedacht: ‘Is het niet gewoon heel elitair van mij om dat te vinden? Want waarom zou moet alles highbrow zijn? Wat is er mis met een zo’n breed mogelijk palet aanbieden? Een site als NU.nl grossiert echt in infantiele woke-shit. Maar ja, wat is daar mis mee? Want ze trekken 8 miljoen unieke bezoekers, de grootste site van Nederland. En ik dacht: ‘Ja weet je, dat is toch ook wel weer een beetje sneu daar op neer te kijken. Want het is nu eenmaal wat de gemiddelde Nederlander wil’.
Maar na lange tijd denken kom ik tot de conclusie dat ik daar niet zomaar mee akkoord kan gaan. Want ik vind dat de manier waarop je je voelt als je NU.nl leest, of wat er gebeurt als je bij AD.nl bent, de manier waarop je wordt betutteld en je de wapperende vingers gewoon voor je ziet, de manier waarop je wordt behandeld, dat doet gewoon iets met je. Dat is een gevoel wat niet rationeel is uit te leggen. Maar het is wel iets waar je dan uiteindelijk een hekel aan gaat krijgen.
Je zou rationeel kunnen zeggen, ‘je kunt het toch negeren?’ Ik ga bijvoorbeeld elke dag zoveel keer per dag naar Telegraaf.nl, want op Telegraaf hebben ze altijd heel veel nieuws. Alleen, als je op Telegraaf.nl komt dan moet je ook langs de artikelen die gaan over André Hazes of iemand die Peter Gilles heet, waarvan ik nog steeds niet weet wie dat is. Of artikelen van het katern Vrouw met het niveau ‘Hoe kook je een ei?’ En dat is gewoon shit. En je zou kunnen zeggen, ‘ja maar goed, je hoeft die artikelen toch niet te lezen’. Nee, maar je krijgt het toch mee. Dus je gaat naar zo’n site en je komt daar en je gaat dan op zoek naar het nieuws dat je wil lezen, gewoon hard nieuws. En je hebt echt het idee dat je een kapmes mee moet nemen, zodat je je een weg kan kappen naar het echte nieuws. Dwars door sneu geleuter over BN’ers die ik allemaal niet ken.
Maar heel veel mensen hebben dat gevoel en merk ik. Mensen zeggen ook van ‘ja, ik ben gewoon afgehaakt bij media, omdat ik die shit niet meer trek. Omdat ik dat suikerzoete, mierzoete gedoe niet meer trek’. Mensen zeggen, ‘ja ik kan niet meer naar een talkshow op televisie kijken, omdat er zestien zijn elke avond. Maar ook omdat je dan voor dat ene onderwerp wat je dan wil zien, zit ook altijd een BN’er en een sporter en die moet je dan ook kijken, wat je gewoon niet wil’. Dan zit je al 22 minuten naar dingen te kijken waar je echt helemaal nooit vrijwillig naar zou kijken. Dan komt eindelijk dat onderwerp dat je wil zien, duurt dat maximaal drie minuten en komt er weer een of ander muzikaal intermezzo. Of een column van Dries Roelvink. Of een leuke quiz. Dat wil toch niemand?
Ik vind dat dat anders moet. En ik vind dat TPO dat dan maar moet gaan doen. Dus ik wil van TPO een alomvattend platform maken. Dat je ergens nieuws kan lezen, waar je ook gave artikelen vindt die je graag leest, zaken waarover je na kan denken. Mooie longreads en mooie achtergrondjournalistiek. En podcasts en video’s. Volgens mij zitten mensen daar wel op te wachten, omdat er gewoon geen normaal medium meer in Nederland bestaat wat niet ook tegelijkertijd vol staat met woke en niemendalletjes en luchtige ‘Leven’-rubriekjes.
Er wordt vooral geïnvesteerd in al die laffe suikerzoete, hyperhysterische tearjerkers. Wat RTL Nieuws elke zondag doet, het Zondaginterview, elke zondag een interview met iemand die kanker heeft gehad of een been kwijt is of zijn vriendin die zoek was en weer is gevonden. Dat eindigt dan altijd met heel veel tranen en heel veel ‘in je kracht staan’ en hoe je als je ‘hoopvol’ bent een ‘gevecht’ kunt leveren tegen kanker.
Maar er is gewoon geen normale media waar je gewoon je nieuws kunt lezen zonder dat je ook iets aan je opgedrongen krijgt. Precies dat bemoeizuchtige ‘Ik ga jou mijn levenswijze opdringen’. Als je naar de Volkskrant gaat, en wat je ook leest, je ziet dan altijd wel weer een column, of een zogenaamde ‘analyse’, of een ‘verslaggeverscolumn’ wat altijd neerkomt op ‘jou een levenswijze opdringen’.
Met TPO wil ik iets maken waar je denkt: ‘O, wat is het hier heerlijk rustig. Wat fijn dat ik hier dingen kan lezen die gewoon onderbouwd zijn, waarover is nagedacht, die een beetje objectief zijn en intelligent nieuws bieden’. Dus niet de hele dag alleen maar dingen waarvan je denkt ‘waarom zou ik dat überhaupt willen weten? Waarom zou iemand dat überhaupt willen weten?’. Maar waar je je thuis voelt, wat een beetje neutraal en een beetje objectief is.
Het zal, omdat het toch TPO is, vanzelf een beetje rechts van het midden uitkomen. De doelgroep wordt dan van CDA tot hoogopgeleid PVV en door complotten afgehaakte FVD’ers, maar ook nieuw-linksers, NSC’ers, BBB’ers, JA21’ers, SGP’ers, want het is natuurlijk ook voor een gedeelte conservatief. En ik denk dat het dan uiteindelijk, dat vind ik een mooi doel, een soort liberaal rechts, liberaal-conservatieve rechts van het midden soort van De Correspondent wordt.
Nou ja, je hebt wel een idee bij wat dan liberaal rechts is, of hoe zeg je dat, conservatief light. Want ik wil ook niet een conservatief bolwerk worden met allemaal stukken die gaan over dat abortus en euthanasie zijn en dat drugs vies zijn. Het is geen online kerk.
Daar had ik het laatst met iemand over. Dat je als je echt, laten we maar zeggen slowread, slow–denkende dossiers wilt, met zinnenprikkelende gedachten dat kom je op de een of andere manier altijd uit bij conservatief rechts. Dat is de enige hoek die zich daar nog mee bezighoudt. Dat zijn de enigen die dat nog doen. Dat zie ik nu ook terug als ik zoek naar essayisten. Die zitten toch vooral in de rechtsere en conservatieve hoek. Dat heeft misschien ook wel te maken met dat de links-liberale hoek natuurlijk al podium heeft. Als je links-liberaal bent en je kan heel goed schrijven, dan doe je dat toch al wel in De Groene Amsterdammer of Vrij Nederland of NRC. Maar voor het rechts-conservatieve, laten we zeggen rechts-liberale gebied is er niet zo veel. Dus publiceren die zelf op het internet.
Het kan er ook nog wel mee te maken hebben dat die rechts-conservatieve hoek veel minder een knauw heeft gekregen van het postmodernisme zoals dat ergens in de jaren zeventig zijn opgang heeft gemaakt in de academia. Het woord ‘conservatief’ zegt het al. Dan blijf je veel meer in die invloedssfeer van de politieke- en politiek-filosofische en rechtswetenschappelijke filosofische hoek, of de theologische hoek. Terwijl bij de linkse filosofie kom je veel sneller uit bij het postmodernisme en deconstructivisme. Dat zal ook een reden zijn.
Maar ik wil daar heel graag een platform voor zijn. En nogmaals, echt niet alleen om rechts gezeur te plaatsen of om nog maar eens te roepen dat islam stom is of dat D66 stom is of ‘weg met de EU’. Helemaal niet.”
Help mee aan dit gedachtegoed verder uitbouwen, word nu TPO Premium-abonnee.
NU ABONNEE WORDEN, KLIK HIER!
