Redactie, TPO, 15 september 2024 – Het is overigens nog onduidelijk of de raket op tijd werd gedetecteerd en waarom het Arrow-systeem de raket niet onderschepte.
De Houthi’s hebben geen eigen ballistische raketindustrie, hun hele voorraad komt uit Iran. Wat in Jemen bekendstaat als “Tufan” is in feite de Iraanse Ghadir-raket, een doorontwikkeling van de Shahab-3.
Al 25 jaar wordt het Israëlische Arrow-systeem ontwikkeld en geüpgraded om deze raketten te kunnen onderscheppen, aldus The Jerusalem Post.
Deze raket heeft een bereik van ongeveer 2.000 km, genoeg om de afstand van Jemen naar Israël te overbruggen. De raket wordt met een vrachtwagen van de opslag naar de lanceerplaats gebracht en daar geassembleerd. Het doel van de raket is vooraf ingesteld en kan tijdens de vlucht niet worden aangepast.
In tegenstelling tot de Shahab duurt het voorbereiden van de lancering, voornamelijk het vullen van de eerste trap met brandstof, slechts zo’n 30 minuten in plaats van enkele uren. De raket wordt verticaal gelanceerd en volgt een ballistische baan, wat betekent dat hij in een boog vliegt.
Tijdens de vlucht scheidt de eerste trap zich af, waarna de tweede trap de atmosfeer opnieuw binnengaat en door zwaartekracht blijft versnellen.
Vanaf Noord-Jemen doet de raket er slechts 12 tot 15 minuten over om centraal Israël te bereiken. Het geschatte startgewicht van de raket is 15 tot 17 ton, terwijl de explosieve lading van de kernkop ongeveer 650 kg weegt.
Dit is een aanzienlijke hoeveelheid, die in combinatie met de impact kan leiden tot grote schade aan zowel burgerlijke als licht beschermde militaire structuren.
Er zijn verschillende fasen van detectie voor zo’n raket, die vanochtend lijken te hebben gefaald.
Wanneer de raket wordt opgesteld voor lancering, bevindt deze zich in een open gebied en is zichtbaar voor Israëlische en Amerikaanse verkenningssatellieten, die potentiële lanceerplaatsen in de gaten moeten houden. Zodra de raket wordt gelanceerd, wordt de hitte van de motor gedetecteerd door het Amerikaanse raketwaarschuwingssysteem, deze informatie moet vervolgens aan het Israëlische leger worden doorgegeven.
Diverse radarsystemen moeten de raket detecteren en volgen wanneer deze op weg is naar Israël. Dit omvat radar van de Amerikaanse en Israëlische marine in de Rode Zee, de langeafstandsradar van Raytheon, geplaatst in de Negev en bediend door Amerikaanse troepen, en tenslotte de radar van het Arrow-systeem.
Het is nog steeds onduidelijk of de raket op tijd werd gedetecteerd en waarom deze niet, zoals gepland, door het Arrow-systeem werd onderschept.
Lees ook: Houthi’s uit Jemen vuren raket af op centraal Israël
Lees ook: Voormalig Houthi-functionaris noemt aanval op Israël een vergissing
