Eric R. Mandel, The Jerusalem Post, 7 januari 2025 – Enkele maanden na het uitbreken van de Israël-Hamas-oorlog op 7 oktober 2023 werd duidelijk dat Israël de complexiteit en omvang van het ondergrondse tunnelnetwerk van terreurorganisatie Hamas aanzienlijk had onderschat. Sommige schattingen gaven aan dat er 1.130 kilometer aan tunnels waren, op verschillende diepteniveaus, die waren ontworpen om de Israëlische vijand onder ongunstige omstandigheden te dwingen binnen deze tunnels te vechten.
Ik schreef destijds dat ik dacht dat de meest logische strategie om Hamas en zijn terreurtunnelnetwerken te vernietigen was om tijdelijk Gazaanse burgers uit aangewezen gebieden te evacueren, zodat de Israëlische Defensiemacht (IDF) deze gebieden kon binnengaan en aldaar de infrastructuur van Hamas kon vernietigen.
Helaas zou dat voor de Gazaanse burgers hebben kunnen betekenen dat veel bovengrondse gebouwen gesloopt moesten worden, omdat de terreurinfrastructuur als een infiltrerende kanker was opgebouwd, zowel onder- als bovengronds, met tunnelschachten die door huizen, moskeeën, ziekenhuizen en scholen liepen.
𝐄𝐗𝐂𝐋𝐔𝐒𝐈𝐕𝐄 𝐅𝐎𝐎𝐓𝐀𝐆𝐄: IDF Spokesperson, RAdm. Daniel Hagari, reveals the underground terrorist tunnel where Hersh, Eden, Carmel, Ori, Alex and Almog were held in brutal conditions and murdered by Hamas. pic.twitter.com/edlfi4lR8U
— Israel Defense Forces (@IDF) September 10, 2024
Toen mij werd gevraagd waar de burgers naartoe zouden moeten gaan, stelde ik voor om hen over te brengen naar beveiligde tentenkampen in de Egyptische Sinaï en de Negev, een woestijn in Zuid-Israël, naast ook humanitaire gebieden langs de Gazaanse kust. Dit bleek echter onhaalbaar.
Egyptenaren zouden het weigeren, en Israëli’s waren, zo kort na de gebeurtenissen van 7 oktober, niet bereid om honderden duizenden Gazanen op te nemen, gezien het aandeel van sommigen in de bloedbaden. Ook de terughoudendheid van Egypte is begrijpelijk, aangezien Hamas de Moslimbroederschap vertegenwoordigt, de aartsvijand van het militaire regime van de voormalige legergeneraal Abdel Fattah el-Sisi.
Op dit punt stelde ik dat Amerikaans leiderschap nodig was, maar helaas had president Joe Biden gekozen voor een strategie van de-escalatie en het beschuldigen van Israël, wat leidde tot vertragingen in de levering van vitale wapens aan Israël. Hierdoor werd de oorlog verlengd en raakte Israël zowel diplomatiek als militair op de verdediging, waardoor het zijn opmars naar het zuiden, naar de Philadelphia corridor en Rafah, de bevoorradingslijn van Hamas, moest stoppen.
Destijds stelde ik dat de regering-Biden Amerikaanse financiële hulp zou moeten gebruiken als hefboom, gecombineerd met stimulansen voor de verarmde Egyptische economie, om deze tijdelijke situatie te accepteren. In ruil daarvoor zou Israël Gazanen moeten accepteren om een einde te maken aan de vertraging in de militaire bevoorrading vanuit de VS.
Israël’s gebrek aan een duidelijk plan voor de periode na het conflict in Gaza heeft de Joodse staat en zijn leger in een penibele situatie gebracht. Het is duidelijk geworden dat Israël ervoor heeft gekozen om de vernietiging van het ondergrondse terreurnetwerk niet als primaire missie te beschouwen.
Elke keer dat Israël een bolwerk van Hamas opruimt en zich terugtrekt, duiken de terroristen weer op uit het resterende tunnelsysteem. Dit dwingt Israël telkens opnieuw om terug te keren en eindeloos hetzelfde “whack-a-mole”-spel te spelen.
Zonder een allesomvattend militair plan om het tunnelsysteem te vernietigen, zal de IDF jarenlang in Gaza blijven. Terroristen van de Palestijnse Islamitische Jihad en Hamas zullen uit hun labyrintische netwerken blijven komen om een langdurige uitputtingsoorlog te voeren en het moreel van de Israëlische bevolking te ondermijnen.
Dit doet denken aan de 18 jaar durende Israëlisch-Libanese bezetting (1982-2000), die uiteindelijk, onder druk van de publieke opinie, Israël dwong zich terug te trekken, waardoor Iran, Hezbollah en Hamas werden versterkt. Israël, als een leger gebaseerd op burgers, is niet voorbereid op langdurige uitputtingsoorlogen. Mocht deze situatie vergelijkbaar worden met de oorlog in Libanon, dan zal dit het leven van soldaten jarenlang blijven eisen.
In de Westelijke Jordaanoever heeft sinds 2003, na de Tweede Intifada, een relatief effectieve uitputtingsoorlog plaatsgevonden. Hierdoor zijn Judea en Samaria de afgelopen twintig jaar relatief onder controle gebleven. Vandaag de dag staat de Westelijke Jordaanoever echter meer dan ooit onder invloed van Iran, een groeiende proxydreiging op slechts negen kilometer van Tel Aviv. Een vergelijkbare situatie zou zich in Gaza kunnen voordoen.
Als Israël ervoor kiest om Gaza voor de volgende generatie onder controle te houden, zoals het dat in de Westelijke Jordaanoever doet, waarbij elke nacht terreurnetwerken worden aangepakt om de dreiging van terreur en raketaanvallen te minimaliseren, dan moet Netanyahu dit duidelijk communiceren aan het Israëlische volk.
Dit zou niet onredelijk zijn, gezien de alternatieven, waaronder een terugkeer van de Palestijnse Autoriteit (PA). De huidige Israëlische regering, de meeste Israëli’s en zelfs veel niet-Hamas Palestijnen vertrouwen de PA niet, en dat is terecht.
De veiligheidstroepen van de PA zijn op dit moment niet in staat om Hamas te bestrijden, vanwege een gebrek aan training, een gebrek aan bereidheid om een veel gemotiveerder en beter getraind Hamas-leger te confronteren, en omdat veel niet-Hamas Palestijnen ook de vernietiging van de Joodse staat wensen.
Een veiligheidstroepenmacht van de PA in Gaza zou vergelijkbaar zijn met het Syrische leger eind 2024, dat onmiddellijk instortte toen de soennitische jihadistische rebellen van Hay’at Tahrir al-Sham (HTS) het land binnen enkele dagen overnamen.
Voor een moderne democratie vereist oorlog een civiel-gestuurd beleid met gedefinieerde militaire doelen. Tot op heden heeft het leger uitstekend werk geleverd in Gaza, zelfs zonder een concreet politiek plan om Hamas definitief te vernietigen.
Een circulerend plan, bekend als het ‘Generaal’s Plan’ van generaal Giora Eiland, voormalig hoofd van de Nationale Veiligheidsraad, zou alle Palestijnse burgers uit Noord-Gaza evacueren en een militaire zone creëren waar alleen terroristen zouden blijven om een strijd tussen strijders mogelijk te maken. Dit zou voorkomen dat Hamas burgers als menselijk schild gebruikt. Toch wees Netanyahu dit plan op 1 oktober af.
De aankomende Trump-regering wil dat de oorlogen van Israël snel worden afgerond. De verdere levering van wapens om een uitputtingsoorlog met Hamas te bestrijden, kan niet voor onbepaalde tijd worden gegarandeerd. Vooral niet omdat velen binnen de nieuwe regering overwegen om buitenlandse hulp te verminderen.
Dus, “Bibi”, het is tijd om in actie te komen en een plan te definiëren om Hamas te vernietigen, zodat zowel de natie als Trump achter Israël kunnen staan. Voer het snel uit om president-elect Trump aan boord te houden, aangezien hij van winnaars houdt. Doe dit voordat de overwinningen op Hezbollah en Iran uit het Amerikaanse geheugen verdwijnen en Israël lijkt te drijven zonder strategie in de uitputtingsoorlog in Gaza!