Opinie

Gijzelaarfamilies verdienen waardigheid van hun vertegenwoordigers

16-01-2025 11:39

Het Dizengoff-plein in Tel Aviv, 10 juli 2024, waar wordt stilgestaan bij de gijzelaars en slachtoffers van de pogrom door Hamas op 7 oktober 2023. Foto: Zamire Willems/TPO

Terwijl onderhandelingen over gijzelaars vorderen, blijven sommige Israëlische parlementariërs een schokkend gebrek aan respect tonen tegenover de families van gevangenen en gesneuvelde soldaten. Zij lijken hun fundamentele plicht om te luisteren volledig uit het oog te verliezen.

 

Editorial, The Jerusalem Post, 16 januari 2025 – Naarmate de gijzelingsonderhandelingen langzaam concreet worden, lijkt de droom om alle 98 gijzelaars terug te brengen steeds tastbaarder – een weg om ons wakker te schudden uit deze eindeloze nachtmerrie. De impact ervan is voelbaar in elke hoek van onze samenleving: van de gele vlaggen (om de gijzelaars niet te vergeten) tot de autostickers en posters bij bushaltes.

Toch zijn er geen woorden die de ervaringen van gijzelingsfamilies en de families, die hun dierbaren in deze oorlog hebben verloren, volledig kunnen overbrengen.

Minimaal respect van gekozen functionarissen

Juist daarom is het gedrag van sommige coalitieleden tegenover deze mensen eerst schokkend, vervolgens misselijkmakend en uiteindelijk ronduit woedend. Als het een enkel incident zou zijn tegen bijna geen, als het slechts een kleine afwijking was van een overwegend respectvolle en begripvolle houding, dan zou dit een ander gesprek zijn. Maar helaas is het een trieste en zorgwekkende trend.

Dit zijn gekozen functionarissen; hun salarissen worden betaald door het publiek dat op hen stemt. Het absolute minimum dat van hen verwacht mag worden, is stilte in het bijzijn van deze familieleden, en op zijn best een knik van begrip – een gebaar dat ruimte biedt aan de diversiteit van emoties die zij voelen.

Parlementslid Eliyahu Revivo: “Blijf deze walgelijke dingen zeggen, en je zorgt ervoor dat je zoon nog vele jaren in de tunnels van Hamas zal blijven.”

Schandelijk gedrag van coalitieleden

Niemand die geen deel uitmaakt van deze tragische kring kan het volledig begrijpen. Dus wanneer opnieuw een voorbeeld van schandelijk gedrag door coalitieleden tegenover deze familieleden wordt vastgelegd, zou de enige reactie moeten zijn: “Hoe is dit überhaupt mogelijk? Hoe kan dit de droevig consistente en genormaliseerde houding van onze vertegenwoordigers zijn?”

Yehuda Cohen, de vader van de 20-jarige gijzelaar Nimrod Cohen, sprak recent tijdens een vergadering van de Knesset Grondwetscommissie: “Ik steun het internationaal recht (verwijzend naar de arrestatiebevelen van het Internationaal Strafhof tegen premier Benjamin Netanyahu en voormalig minister van Defensie Yoav Gallant), aangezien de staat Israël en de coalitie die haar ondersteunt, dit land hebben verraden.

 

“Ik, als vader van een gijzelaar, een dochter in actieve dienst en een zoon in de reserves, steun de arrestatiebevelen tegen Netanyahu omdat hij niet alleen oorlogsmisdaden pleegt tegen Palestijnen in Gaza, maar ook tegen IDF-soldaten door deze zinloze oorlog te verlengen. Al vierhonderd soldaten zijn gesneuveld in Gaza. Als deze bevelen ertoe dienen Netanyahu te dwingen tot een volledige overeenkomst, dan steun ik dat.”

Cohen ging vervolgens verder met zijn bewering dat de regering de staat en haar burgers heeft verraden, maar werd onderbroken door Likud-Knessetlid Eliyahu Revivo, die zei: “Blijf deze walgelijke dingen zeggen, en je zorgt ervoor dat je zoon nog vele jaren in de tunnels van Hamas zal blijven.”

Tot zijn eer onderbrak commissievoorzitter en parlementslid Simcha Rothman Revivo onmiddellijk, vroeg om zijn verwijdering en schorste de vergadering voor een korte pauze. Revivo bood later zijn excuses aan.

Naftali Bennett in 2022: “De nabestaanden zijn heilig. Ze mogen schreeuwen, en ze mogen rouwen.”

Fatsoen en menselijkheid

Helaas is de lijst met soortgelijke incidenten lang en reikt ze ver terug, inclusief voorvallen tijdens de vergadering van de Knesset-finance commissie maandag.

Het gaat niet om wat Cohen zei, of het waar of aanvaardbaar is; de minst acceptabele reactie had complete stilte moeten zijn. Toen voormalig premier Naftali Bennett in 2022 tijdens een Herdenkingsdagbijeenkomst werd uitgejouwd door nabestaanden, bleef hij minutenlang in stilte achter het podium staan en liet hij het geschreeuw doorgaan. Uiteindelijk zei hij: “De nabestaanden zijn heilig. Ze mogen schreeuwen, en ze mogen rouwen.”

Dat moment was veelzeggend en niet zonder reden. Want het had – en heeft nog steeds – niets met politiek te maken. Wat op dat moment werd getest, was fatsoen en menselijkheid, de veronderstelde eigenschappen van individuen die door het publiek worden betaald voor hun dienstbaarheid.

Er is een consequente weigering om een staatscommissie van onderzoek in te stellen naar de fouten rond 7 oktober.

Gekozen functionarissen moeten luisteren

Voor de leden van de regeringscoalitie, die aan de macht waren tijdens het bloedbad van 7 oktober 2023, is het ongetwijfeld zwaar om die verantwoordelijkheid en dat verdriet te dragen. Vooral wanneer de protest methoden niet altijd als respectvol worden beschouwd.

Maar dit gebeurde onder hun toezicht; er zijn slechts een beschamend klein aantal openbare excuses gemaakt, en er is een consequente weigering om een staatscommissie van onderzoek in te stellen naar de fouten rond 7 oktober. Zo’n commissie zou niet alleen antwoorden bieden aan de families, maar ook de langverwachte verantwoordelijkheid vaststellen en de standaard van menselijk fatsoen in het parlement herstellen.

Gekozen functionarissen hoeven het niet eens te zijn met wat deze familieleden zeggen, maar de verantwoordelijkheid om te luisteren blijft bestaan. Deze families hebben alles gegeven, het hoogste offer dat denkbaar is; het minste wat zij verdienen, is menselijk fatsoen.