De kledingcollectie die blogger Sabrina Meijer maakte voor webwinkel Nelly.com is er nu bijna drie weken. Online kon je lezen dat de collectie van ‘langverwacht’ was. Door wie dan? Werkelijk, wie wilde iets van deze collectie hebben? Heel bloggend Nederland kwam collectief klaar op een zooitje kleding van niets. Cesar Majorana brengt tegengeluid.
Het bloggerslandschap in Nederland is piep klein. Er zijn meer mensen die blogs schrijven dan mensen die blogs lezen. AfterDRK wordt gelukkig wel gelezen. Dat vinden adverteerders leuk. Ze geeft dan ook zo nu en dan spulletjes weg, omdat ze die toch gratis krijgt. Dat is oké. Moet zij weten. Het wil alleen niet zeggen dat zij opeens iets over ‘mode’ weet. Dat is een loze gedachte, mensen die op stoelen zitten weten ook niet opeens alles van stoelen. Waarom zou iemand die kleding draagt wel iets van kleding weten?
Belangrijker nog: waarom zouden we van die persoon kleding willen kopen?
Er ligt een collectie. Ergens in een Zweeds warenhuis. Klaar om besteld te worden door manipuleerbare tienermeisjes die denken dat Sabrina Meijer hun vriendin is. In werkelijkheid betalen ze Sabrina’s droom om ooit een kleding te maken. Een verwerpelijke droom, omdat het lelijke kleding is. Zo droom ik er zelf al een tijd van om een open-hart operatie te doen. Werkt ook niet.
Noem mij purist. Maar ik geloof in esthetische visie achter design. Ik geloof in designers die vanuit een idee van schoonheid (of anti-schoonheid) kleding maken. Kleding die ik kan dragen wanneer ik mij identificeer met die visie. Kleding die voortkomt uit inspiratie, niet uit een onverwachte kans. Waarom alles zo gemakzuchtig oogt verklaart Sabrina tegen Vogue: “ik hou het graag simpel.” Simpliciteit lijkt hier een excuus. Het ontbreekt Sabrina aan verder inzicht om überhaupt iets te maken wat níet simpel is. Minimalisme als verontschuldiging voor gebrek aan ontwikkeling.
Het is flink mis, wanneer we de taken zo uit handen geven. Laat bloggers lekker bloggen en laat designers designen. Zo kunnen we ze beide aan hun eigen standaard beoordelen. Nu staan we allemaal te kijken naar een verdwaalde blogger die ons kleding voorschotelt. Kleding waar niemand op zat te wachten. Zelfs Sabrina zelf niet, die over de kans zegt: “Ik voel me vereerd, dit had ik nooit durven dromen.” Leuk voor haar, maar dan moet ze het ons niet aansmeren. Het is te gemakkelijk om kleding zonder ziel te maken. Deze collectie kopen is instemmen met de degradatie van mode.
Cesar Majorana wordt verdrietig van bloggend Nederland. Zijn zelfbenoemde woordenkots lees je op Twitter- @cesarrazord
Beeld: AfterDRK
