Net zoals veel andere dj’s heb ik een afwijking, een afwijking tot het vrijwillig opzoeken van stof. Hoe meer stof er te vinden is, hoe sneller ik naar binnen loop. Stof en platen zijn namelijk twee zaken die met elkaar verbonden zijn en de een kan je meestal niet zonder de andere tegenkomen. Nu kan je natuurlijk je portemonnee trekken en alle toppers uit de duurste rekken trekken, maar er is een optie die eigenlijk net zo leuk is: de eurobak.
Eurobakken heb je in vele soorten en maten, onder de schappen in de platenzaak, in een bananendoos op het Waterlooplein en als je in een antiekwinkel verdwaalt, kan je er bijna vanuit gaan dat er ergens wel een stapeltje platen te vinden is. Ook de prijs verschilt nogal, van vijf euro tot en knaak met als absolute bodemprijs 50 cent. Deze week dus een ode aan de eurobak en wat ik daar de afgelopen jaren allemaal in gevonden heb.
Een plaat die je ontzettend vaak tegenkomt in de euro is Reunion van The Temptations. Deze Motown klassieker met de terugkeer van Eddie Kendricks bij The Temptations is een absolute sure-shot! Standing On The Top, Backstage en More On The Inside kunnen van jou zijn, meestal voor 4 euro. Net als Pizzazz van Patrice Rushen die ik voor het eerst in de euro bak in Miami tegen kwam. Tijdens de WMC van 2010 liep ik tegen Haven’t You Heard en Let The Music Take Me aan in Uncle Sam’s music om de hoek van South Beach.
Sowieso was het een succesvolle trip in Miami, want naast de nodige gigs ging ik ook naar huis met Future Shock van Herbie Hancock voor 99 cent. Het onbegrepen album uit 1979 met onder andere Rockitk is voor mij een perfect voorbeeld van de pareltjes die in de eurobak te vinden zijn maar mijn favoriete vondst van die trip was een van mijn grootste guilty pleasures. Ik heb namelijk een zwak voor Don’t You Want Me Baby van The Human League. Niet alleen scoorde de groep uit Engeland een hit door heel Europa maar het grootste succes kwam in Amerika met een nummer 1 hit en een miljoen verkochte platen. Daarom is het ook niet vreemd dat menig eurobak wel een Dare in zich heeft zitten.
Pick Up The Pieces is naast een zeer herkenbare tune van de Average White Band ook een echte eurotopper. Of eigenlijk moet ik Pondtopper zeggen aangezien ik deze in Londen aantrof met daar vlak achter van Peter Brown. Samen met Dance With Me kan je deze niet door je stoffige vingers laten glippen terwijl je Give Me The Night/a> een doos later voorbij ziet komen.
Berlijn gaf mij MVP van Harvey Mason met onder andere We Can Start Tonight en On And On bijna cadeau en New York is een eindeloze schatkamer. Een lange lijst maar toch enkele hoogtepunten uit de dollarbak: Airto Moreira Dream On van George Duke en Are You My Woman van de Chi-lites.
Tokyo verliet ik met een gat in mijn pinpas door alle prachtige platen die ik tegen kwam, maar van een Yenbak was helaas weinig te merken. Japanners hebben het prijzen van records tot een kunst verheven en dat vertaalt zich in de prijs die ze durven te vragen.
Maar laten we vooral onze eigen hoofdstad niet vergeten, Amsterdam kan zeker meedoen in de eurobakcompetitie. Zo zijn platen als Stomp van The Brothers Johnson, het eerste album van The Mary Jane Girls en All ’n All met Magic Mind van EWF niet zeldzaam en redelijk makkelijk te vinden. Ook Nederlandse muziek is regelmatig te bewonderen in een eurobak, Skunk van Doe Maar is een zekerheidje en de kenners pikken Let’s Go To Randstad iedere keer mee als ze deze tegen komen. Deze 7’inch werd als promo gedrukt door het Randstad Uitzendbureau en is ondertussen een geliefd collectorsitem in Amerika.
Maar wat is dan mijn favoriete euro plaat? Het onbekende, onbeminde en moeilijk te vinden You Control Me van Linda Evans staat met afstand bij mij op de eerste plek. Nadat ik het bestaan van deze plaat leerde kennen via Leroy Rey liep ik er opeens bij toeval tegen aan en kreeg ik de weer de bevestiging waarom ik zou van bakken vol met platen hou. De kick van het vinden van dat ene juweeltje in een enorme stapel is onbeschrijfelijk en rechtvaardigt meteen alle uren stofhappen.
DJ D-Rok (Daan Koekelkoren) draait onder andere op Wicked Jazz Sounds, Lovebirds en Zwarte Koffie, schrijft en produceert eigen tracks, maar is ook niet te beroerd om ons te onderwijzen in zwarte muziek.
