Het is inmiddels wel duidelijk dat ik geen sportief type ben, maar het is nog steeds juni en dus sportmaand bij 52 challenge. En ondanks dat ik geen Sporty Spice ben heb ik wel mijn momenten. Zo hockey ik en dat betekent dat ik een groot deel van het jaar wekelijks op het veld sta. Eigenlijk tweewekelijks, maar trainen is niet mijn favoriete bezigheid. Ik beloof dat ik vanaf september mijn leven op dat gebied zal beteren (ik zal wel moeten, maar dat is een heel ander verhaal).
Ook heb ik vorig jaar meegedaan aan de dam tot damloop, wat me best goed afging. Maar hoe enthousiast ik toen ook was, sinds die tijd is het met mijn hardloopprestaties hard bergafwaarts gegaan. Wat eigenlijk inhoudt dat je de keren dat ik heb hardgelopen in de laatste zeven maanden op één hand kunt tellen. Nu wilde ik hier graag verandering in brengen en daarom ben ik afgelopen week weer langzaamaan begonnen. Het plan was om meteen weer volop van start te gaan, dus deze week in elk geval drie keer te gaan. Ik heb er dinsdag dan ook met enige moeite een rondje uitgeperst, met de nodige spierpijn tot gevolg. Maar het was een drukke week op mijn werk en dus had ik tegen het weekend nog steeds maar een derde van mijn doelstelling behaald.
Uitstellen tot het laatste moment is nooit goed, zo heb ik van mijn moeder geleerd. Zij waarschuwde vroeger al dat er dan altijd iets tussen komt. Wat nou als je bijvoorbeeld ziek zou worden? Ze had altijd gelijk en deze week was geen uitzondering. Vrijdag kreeg ik ineens griep, waardoor vrijdag avond en zaterdag ochtend heel even geen optie meer waren. Zondag voelde ik me nog niet top, maar om van deze challenge niet helemaal een debacle te maken moest ik toch echt nog een keer op pad. Als ik dit had geweten had ik op maandag al mijn plannen gewijzigd, maar helaas. Ik heb zondag dus toch een klein rondje gerend, maar helemaal tevreden was (en ben ik nog steeds) toch niet.
Ondanks dat deze week niet helemaal zo is gegaan als ik had gehoopt, heb ik in elk geval een begin gemaakt. Een begin dat hopelijk toch naar meer smaakt. Volgende week ga ik nog wel even een andere ‘sport’ proberen, maar daarna ben ik zeker van plan om me weer echt op het hardlopen te richten. Zeker nu de zomerstop is begonnen kan ik de beweging goed gebruiken. Het jammere is wel dat ik op dit moment nog geen doel heb om voor te trainen. Misschien is het slim om daar de komende week naar op zoek te gaan, net als een hardloop-buddy. Maar mocht het niet lukken iets te vinden dan is het behouden van mijn conditie altijd nog het beste excuus.
Lotte Besse onderwerpt zich komende 52 weken samen met Esther Vogel en Nadja Neeven aan de 52 Challenge: iedere week een nieuwe uitdaging. Alle uitdagingen kun je vinden op 52Challenge.nl.
