Schrijven, het is een favoriete bezigheid van mij. Toch maak ik er altijd veel te weinig tijd voor vrij. De laatste jaren wist ik het altijd meer en meer in mijn werk te integreren en heb ik zelfs de keuze gemaakt om me hier echt in te willen ontwikkelen en dan ook een baan gerelateerd hieraan te zoeken. Of het nou mijn wekelijkse 52 challenge blog is, teksten schrijven en optimaliseren voor websites, een nieuwsbrief artikel of gewoon een kaartje voor een vriendin, ik hou van schrijven. Maar dat ik het in mijn zakelijke leven kan doen, betekent niet dat ik het daarbuiten niet mis. Deze week staat mijn challenge dan ook helemaal in het teken van schrijven!
Met schrijven heb ik altijd hetzelfde probleem wat zich ook bij koken, bakken en de crea-bea uithangen voordoet. Ik weet niet wat ik moet ‘maken’ en waarvoor. Wat wil ik maken? En voor wie? ‘Schrijf een boek’, dat hoorde ik al ‘vroeger’ op de middelbare school vaak van docenten of mijn ouders en familie. Iedereen was altijd erg enthousiast over mijn verslagen en werkstukken of betogen en ik vond het ’t allerleukste om te doen. Maar na het studeren hield het creatief schrijven voor mij een beetje op. Een boek schrijven.. wie weet ooit, maar hier voel ik me voorlopig nog niet toe geroepen.
‘En een dagboek dan?’ Kijkend naar ‘the Carrie Diaries’ bedenk ik me weer dat dit vaak door anderen als oplossing voor mijn probleem werd genoemd. Fantaserend over een leven als Carrie Bradshaw zie ik het al helemaal voor me: elke dag droom ik terug over mijn fantastische dag en schrijf mijn belevenissen in mijn dikke dagboek, als ik niet net een leuk artikel voor mijn wekelijkse column aan het schrijven ben. Back to reality, daar komen we dan helaas bij mijn 2e probleem: ik ben een tikkeltje perfectionistisch. Gedurende de jaren heb ik tal van dagboeken gekocht en weer weggegooid. Ik kan er niet tegen als ik het later teruglees en het niet is zoals ik wou, of zelfs als ik gewoon niet netjes genoeg geschreven heb. En om dan over spelfouten nog maar niet te praten. Helaas, dit zal ik ooit nog moeten leren (nieuwe challenge?) en is voor nu nog geen optie.
Maar wat moet ik dan schrijven? Hoera, gelukkig kreeg ik weken geleden van Esther de tip om mee te gaan naar het event Schrijf! 2014. Een event, je raadt het al, alleen maar over schrijven. Schrijfworkshops, inspirerende seminars, tips om hoe te beginnen aan een boek en een schrijfwedstrijd. Zonder ook maar een seconde te twijfelen besloot ik mee te doen aan de wedstrijd, zomaar om weer even een doel te hebben om voor te schrijven. De opdracht: beschrijf de meest levendige herinnering uit je kindertijd in 500 woorden. Omdat ik de afgelopen weken hier nog niets aan gedaan heb en de deadline 1 januari is, leek dit me een ideale challenge voor afgelopen week.
Meteen toen ik de opdracht las zat ik al boordevol herinneringen en ideeën. Maar veel herinneringen komen van de verhalen bij foto’s en de anekdotes achteraf. Zoekend naar een goede herinnering (want ik wilde graag een gebaseerd-op-ware-gebeurtenis-verhaal schrijven) kwam ik bij een aantal keuzes die ik moest maken. Ging ik een serieus verhaal schrijven of een meer een komische draai aan mijn verhaal geven? En zou ik hiervoor een fijne of een minder prettige herinnering gebruiken? Afgelopen week heb ik genoten om weer eens een concrete aanleiding te hebben om een verhaal te schrijven en gelukkig heb ik daarnaast natuurlijk nog mijn wekelijkse blog. Deze week heeft me een hoop inspiratie gegeven en me ook aan het denken gezet om dat dagboek misschien toch nog een kans te geven.
Nadja Neeven onderwerpt zich komende 52 weken samen met Esther Vogel en Lotte Besse aan de 52 Challenge: iedere week een nieuwe uitdaging. Alle uitdagingen kun je vinden op 52Challenge.nl.
