De ene blinde leidt de andere blinde door nachtelijk Freetown. Het is een frappant beeld waar het intrigerende Shado’man van Boris Gerrets mee opent. De documentaire, die een unieke blik biedt op een groep mensen die zich aan de schaduwkant van de samenleving bevindt, was eind vorig jaar al op het IDFA te zien en wie hem daar heeft gemist krijgt nu een herkansing in de bioscoop.
Shado’man draait om een groep jongemannen (en een paar vrouwen) die zichzelf de Freetown Streetboys noemen. In de hoofdstad van Sierra Leone trachten ze de eindjes aan elkaar te knopen. Niet alleen zijn ze dakloos en veroordeeld tot een leven van bedelen, daar bovenop zijn ze ook nog gehandicapt. Verlamd, blind, of geamputeerd en slechts uitgerust met provisorische wandelstokken, krukken en elkaar. Terwijl het land langzaam uit een diep dal van burgeroorlog en armoede klimt, worden deze figuren steeds verder de anonimiteit ingedrukt.
Gerrets volgt de jongemannen in hun nachtelijke omzwervingen, op zoek naar een dak om onder te slapen, of een lichaam om zich tegenaan te vlijen. Scènes waarin de groep bijeenkomt om te drinken, praten en vechten, worden afgewisseld met meer intieme momenten waarin wordt gefilosofeerd over de toekomst van Sierra Leone of gemijmerd over relaties en kinderen. Hoe meedogenloos het leven ook is geweest voor deze misfits, ze blijven vol goede moed en humor op zoek naar de graantjes liefde en hoop die op straat liggen.
