Het plaatsen van een mening in de inleiding van een recensie is vaak een zwaktebod. Bouw spanning op, verras je lezers, laat ze niet direct weten wat je van de film vindt. Maar nu kan ik niet anders. Ik heb mezelf proberen te bedwingen, maar het is niet gelukt. Her van regisseur Spike Jonze is een sublieme film geworden, waaraan alles klopt.
In Her worstelt Theodore Twombly (opnieuw een prachtige rol van Joaquin Phoenix) met zijn stukgelopen huwelijk. Op het werk gaat het hem een stuk beter af. In het Los Angeles van de nabije toekomst is Theodore ghostwriter. Mensen die zelf geen inspiratie hebben maar toch een brief naar een geliefde willen sturen, kunnen bij hem terecht. Door zijn gevoeligheid en inlevingsvermogen kan hij zich goed in de klanten verplaatsen, waardoor het schrijven van dit soort liefdevolle brieven voor hem een koud kunstje is.
Maar zo goed als zijn werk hem afgaat, zo slecht gaat het op relationeel vlak. Theodore worstelt dus met zijn huwelijk en de geslaagde dates zijn op een halve hand te tellen. Want alhoewel hij officieel nog getrouwd is met Catherine (Rooney Mara), hebben ze elkaar al een jaar niet meer gezien. Om zijn eenzaamheid een beetje te temmen, koopt hij een nieuw soort computersysteem die op basis van je eigen voorkeuren en leven een eigen identiteit weet te creëren.
