Waarom worden thrillers niet meer zo gemaakt als in de jaren ’90? Een klein politiebureau waar twee rechercheurs – etnisch verantwoord en niet altijd gelijk dol op elkaar – in een donker en mistig kantoor mysterieuze moordzaken oplossen. Dit moet ook de Deense regisseur Mikkel Nordgaard gedacht hebben toen hij besloot The Keeper Of Lost Causes te maken. Een thriller zoals een thriller hoort te zijn. En dat die Denen weten hoe je een thriller ook nog eens bloedspannend maakt, dat weten we ondertussen!
Na een totaal mislukte huiszoeking met één dode en één verlamde collega als resultaat, wordt de toch al niet heel erg vrolijke en stronteigenwijze rechercheur Carl Mork herplaatst van moordzaken naar de afdeling Q, de cold cases. Deze eigenlijk nog niet bestaande afdeling wordt in de kelder voor Carl opgezet. Als hij zijn nieuwe kantoor betreedt, ontmoet hij zijn nieuwe partner Assad. Uiteraard wil Carl helemaal geen partner en uiteraard laat hij dat merken.
Het is de bedoeling dat het duo onopgeloste zaken nog een keer doorleest om ze vervolgens administratief te verwerken. Echter, als Carl de vijf jaar oude zaak van de verdwenen politica Merete Lynggaard, van wie wordt aangenomen dat ze zelfmoord heeft gepleegd, voorbij ziet komen zegt zijn gevoel hem dat er iets aan deze zaak niet klopt. Zoiets kan natuurlijk niet vanachter een bureau onderzocht worden. Zonder officiële toestemming gaan ze, met gevaar voor eigen leven en allerlei wetten overtredend, het veld in. Opzoek naar Merete.
