In 2013 haalde In A perfect World van Kodaline de achtste plaats in TPO: Cult’s jaarlijstje. Meer dan anderhalf jaar later is het weer tijd voor een vervolgalbum. Gisteren verscheen Coming Up for Air, het tweede album van de Ierse band.
De geschiedenis van Kodaline gaat iets verder terug dan op het eerste gezicht lijkt. De band ontstaat in 2005, als Steve Garrigan (zang), Mark Prendergast (gitaar) en Vinny May Jr (drum) samen studeren. Bassist Jason Bolan studeert op dezelfde school, maar komt pas later bij de band. Wanneer de band een Ierse talentenshow nét niet wint, vergaren ze wel alvast veel bekendheid in hun thuisland. Maar het is 21 Demands die op 17-jarige leeftijd bovenaan de Ierse hitlijsten staat. In 2011 gaat de band verder als Kodaline, twee jaar later verschijnt het debuut.
Een vrij jonge band dus nog. Over het algemeen is dat weinig af te horen aan de muziek. De band maakt dromerige indiepop met strakke drums, zweverige synthesizers, koortjes op de achtergrond en een elektrische gitaar die soms de boventoon voert met harde akkoorden en dan weer op de achtergrond blijft met getokkel. Maar altijd zitten de nummer strak in elkaar en bijna altijd kennen ze genoeg afwisseling om niet saai te worden maar wel een album als geheel te blijven.
Hier en daar gaat het mis op Coming Up for Air. Zo is het nummer Human Again niet zozeer een hitje, het nummer is meer onwijs voorspelbaar. Het refrein is zonder het ooit gehoord te hebben meteen mee te zingen. De tekst, de melodie, het klinkt alsof het al eerder is gedaan. Alsof de band graag een liedje wilde maken dat zonder twijfel radiovriendelijk is. Een prima nummer en hartstikke radiovriendelijk, maar de originaliteit mist.
Coming Alive is daarentegen ook een radiovriendelijk hitje, maar klinkt een stuk origineler. Het is dansbaar, catchy en blijft hangen. Ook met nummers als Ready en Play The Game bereikt de band dat effect. Een nummer als Caught in the Middle heeft dan weer de potentie om een grote hit te worden onder de early adopters van de indiepop.
Met in totaal vijftien nummers wisselt de rest van het album af met wat rustigere nummers. Nummers die het heerlijk doen op een zonnige zaterdagmiddag in augustus op een grasveld in zeg, Biddinghuizen. De band laveert tussen hun eigen indiepopgeluid met synthesizers en dromerige harmonietjes en hier en daar The Script-achtige pop of een dromerige variant van U2.
Kodaline maakt geen echte ontwikkeling door, maar de vraag is of dat altijd nodig is met een nieuw album. De plaat kent een goede afwisseling van dromerige pop en catchy indiepop. Het feit is dat Kodaline met Coming Up for Air een heerlijk luisterbaar album aflevert dat het ook live en dan vooral op festivals goed zal doen.
Coming Up for Air is te beluisteren op Spotify. Mocht je ze live willen zien, Kodaline speelt 18 feburari in de Melkweg.
