Begin januari stonden ze in een uitverkochte Melkweg. Precies drie jaar en een week na hun laatste album, is Enter Shikari weer terug met The Mindsweep. Ook op dit album mixt de band verschillende stijlen tot een samenhangend album.
Enter Shikari vormt zich in 2003 en komt voor uit Hybryd. De band uit St. Alban in Engeland combineert al sinds de eerste band rock met post-hardcore en trance. Als ze zonder label de London Astoria uitverkopen en verschillende grote festivals spelen, staan platenmaatschappijen in de rij. Ze kiezen ervoor een eigen label te beginnen. Inmiddels brengt de band nog steeds op het eigen label Ambush Reality uit. In 2006 brengen ze de nummers Mothership en Sorry, You’re Not A Winner uit. Sinds dat jaar komen er nog veel meer singles uit, waarvan er geen een de Nederlandse charts haalt.
Op The Mindsweep pakt Enter Shikari misschien wel meer dan ooit uit als het gaat om het mixen van stijlen. Niet alleen de eerder genoemde rock, post-hardcore en trance komen voorbij, ook horen we soms wat hiphop- en dubstepinvloeden, metal en symfonische rock. Vooral dat symfonische is een goede toevoeging aan dit album. Op A Flash Flood of Colour was dit vooral in de vorm van synthesizers. Het album lijkt agressiever en donkerder dan ooit te klinken, het orchestrale zorgt ervoor dat de boel een beetje wordt geneutraliseerd. Toch verliest het zijn agressieve en tegelijk kenmerkende geluid niet. Het zit alleen in een iets pompeuzer jasje.
Ook voor wie niet van harde en agressieve muziek met ‘geschreeuw’ en harde gitaren houdt, is het album het wel waard om in ieder geval één keer te luisteren. Al is het alleen maar om het orchestrale aspect waardoor er belachelijk veel te horen is in de muziek. Daarbij zijn veel nummers aardig toegankelijk. Zo is Anaesthetist bijna radiovriendelijk en aanstekelijk. Torn Apart weet een perfecte balans te vinden tussen de gitaren en het elektronische aspect. Het beste te beschrijven als een combinatie tussen System of a Down en The Prodigy, maar dan een stukje liever.
Naast de gitaren en harde nummers, laat de band zien dat ze meer kan. Dear Future Historians is een balad, een pianonummer van ruim zes en een halve minuut, dat na vier en een halve minuut toch nog afsluit met stevige gitaren en harmonietjes. The Bank of England is daarentegen weer een ouderwets rocknummer in een nieuw jasje. Vooral het akkoorden schema op de distorded gitaar zorgt dat het zo klinkt.
Door bij het eigen agressieve en donkere, misschien soms ietwat depressieve of melancholische te blijven, kiest Enter Shikari voor een vrij specifieke doelgroep. Door dit eigen geluid uit te breiden naar melodieuzere muziek, is er voor The Mindsweep best een kans een nieuw publiek aan te trekken. The Mindsweep is toegankelijker en volwassener, zonder dat ze zich iets aan lijkten te trekken van ‘hoe het hoort’. Herrie in een melodieus jasje.
