Beste mensen,
Ik droomde vannacht dat ik een telefoontje kreeg.
“Ga je echt demonstreren, Jan?”
“Nou eh, ik ga de straat op, ja.”
“Maar wat ga je doen dan?”
“Ik ga laten horen dat ik mijn Nederland terug wil. En dan bedoel ik het Nederland uit ’15 miljoen mensen’ van Fluitsma en Van Tijn. Dat lied is uit 1996, maar het lijkt een eeuwigheid geleden. En de teloorgang gaat sneller en sneller. Dus ik ga dat lied zingen.”
“Maar je kunt toch helemaal niet zingen?”
“Klopt. Daarom hoop ik ook dat zoveel mogelijk andere mensen gaan meezingen. Zodat het ook nog een beetje klinkt.”
“Maar is dat wel veilig?”
“Nou, ik doe het natuurlijk niet als er relschoppers in de buurt zijn. Zelf ben ik door mijn stukjes bijvoorbeeld niet de beste vriend van actievoerders met bivakmutsen. Dus ik doe het ruim voor 13.00 uur, als zij elders in de stad in actie komen. Ik ga om 11.30 uur de straat op.”
“Maar als ze dat weten, dan kunnen zij toch ook een keer voor hun doen vroeg opstaan?”
“Daarom doe ik het ook op de best beveiligde plek van Nederland: het Plein voor het Tweede Kamer-gebouw. Dat wordt sinds een paar jaar nogal goed bewaakt, zeg maar.”
“Maar word je dan niet tegengehouden door de politie als je daarheen loopt?”
“Ik ga natuurlijk niet met een geel hesje aan. Ik ga in mijn normale zaterdagkloffie. Dat hesje komt pas als ik ga zingen.”
“Ben je niet bang dat de politie je probeert tegen te houden als je op weg naar dat plein bent?”
“Omdat ik in een geel hesje het allerliefste liedje ter wereld wil gaan zingen en ze me herkennen aan mijn blonde krullenbol? Dat lijkt me sterk. Maar dan gooi ik dat meteen op Twitter en ga ik er van uit dat anderen, die van mijn initiatief hebben gehoord en die ook het Nederland van Fluitsma en Van Tijn terug willen, het gewoon overnemen. Die zullen de tekst vast wel uit hun hoofd kennen of op hun mobiele telefoon hebben gedownload. Het gaat niet om mij. Een van onze redactieleden bedacht dit idee als vreedzaam alternatief voor demonstraties die de media als ‘extreem-rechts’ gaan framen en waar gewone Nederlanders zich niet veilig voelen. En ik trok het langste strootje en mag naar Den Haag.”
“Dus wat is nou precies het plan?”
“Om half twaalf opstaan vanaf een van de terrassen op het Plein, dan pas een geel hesje aan en lopend richting Tweede Kamer-gebouw dat liedje zingen. Daarna een stukje zingend wandelen door de buurt en zorgen dat het winkelend publiek dat liedje de komende tijd niet uit z’n kop krijgt.”
“En dan?”
“En dan hopen dat de vreedzame Gele Hesjes-beweging in Nederland zich als een olievlek over het land uitspreidt. Dat alle draaiorgels in heel het land voortaan een paar keer per dag ’15 miljoen mensen’ draaien. Dat het nummer weer een hit wordt. Dat vanaf 8 december wekelijks op zaterdag om 11.30 uur mensen in heel Nederland in een geel hesje bijeenkomen en laten horen dat zij het Nederland waar ze zo van hielden terugwillen. En dat ze in hun waarde gelaten willen worden. Eindelijk weer.”
“En als je daar nou toch helemaal in je eentje staat te zingen? Want de media zullen het initiatief vast genegeerd hebben.”
“Haha, uiteraard. Die hebben het alleen over demonstraties waar ze rellen verwachten. Er heeft precies één Nederlands medium bij me geïnformeerd wat de plannen waren. Voorspelbaar. Gelukkig zijn er social media. Maar als ik daar in m’n eentje voor lul zou staan, dan heb ik mijn plicht gedaan. Ik kan het me alleen niet voorstellen. Als dít idee geen mensen op de been brengt, normale mannen, normale vrouwen, al zijn het er de eerste keer maar tien, dan neem ik geen klager ooit nog serieus.”
“Hou je veilig, jongen.”
“Ja, ma.”
Ik mis haar.
Ik mis het Nederland van nog maar 20 jaar geleden.
Daarom zing ik vandaag om 11.30 uur op het Plein in Den Haag de longen uit mijn lijf.
Uit protest.
Uit heimwee.
Voor onze kinderen en kleinkinderen…
Groet,
JanD
PS. Wie me wil bereiken: liefst via DM!
PS2. Voor onderweg: me nieuwe nieuwsbrief.
