Het is een tijdje rustig geweest rond Angela Merkel. Ze heeft er een half jaar lang uit gezien als een bang vogeltje. Het stuur van Europa leek uit haar handen te zijn geslagen door de hoeveelheden kritiek die ze kreeg om haar ‘wir schaffen das’ uitspraak. Ze was niet meer de natuurlijke leider van Europa omdat ze alle zeilen moest bijzetten om in eigen land weer haar gezag te doen gelden.
En hoe! Vorige week kondigde ze al aan dat ze voor een vierde termijn als bondskanselier wilde gaan. En gisteren heeft ze aangekondigd dat ze de onderhandelingen met Turkije over de toetreding tot de EU in de koelkast wil zetten. Hiermee neemt ze de oproep van het Europees Parlement, dat alleen een niet bindend advies kan geven, over. Hiermee toont ze wederom haar leiderschap. Ze loopt voor de troepen uit. Hiermee dwingt ze andere Europese leiders om ook een ferm standpunt te formuleren. Voor of tegen, een andere optie lijkt er niet meer te zijn.
Dit leiderschap is in een dolend Europa is alleen maar toe te juichen. Maar tevens gevaarlijk spel. Zowel voor Europa als voor haar eigen positie. Haar populariteit in eigen land is weer aan het stijgen. Na een flinke dip in de peilingen vinden Merkel en haar CDU weer de weg naar boven. Dit alles legt ze in de waagschaal. Het dreigement aan Turkije om de onderhandelingen op te schorten kan leiden tot een terugtrekking van Turkije uit het vluchtelingenakkoord. Als dit gebeurt zal er weer een grote vluchtelingenstroom op gang gaat komen richting Europa. Want het water stroomt vanuit de oorlogsgebieden richting het laagste punt, in dit geval Europa. En Turkije heeft het alleenrecht op de waterkraan. De kraan is nu dichtgedraaid maar kan per direct worden opengedraaid.
Het maakt verder niet zoveel uit hoe je denkt over de opvang van vluchtelingen. Het gaat op dit moment over de stabiliteit van Europa en al haar afzonderlijke lidstaten. Dat Merkel namens de EU haar tanden laat zien richting Erdogan en de zijne juich ik toe. De zuiveringen die daar momenteel plaatsvinden onder ambtenaren, rechters en journalisten moeten stevig worden veroordeeld. Maar ik hoop dat Merkel een plan B heeft om zowel Europa als zichzelf te behoeden voor een vreselijk vrije val.
