Lieve Asha,
Ik zag een ellenlange uitleg van je waarom er natuurlijk geen precisiebombardement op het huis van FvD-politicus Thierry Baudet moest worden uitgevoerd.
Die uitleg kwam nadat je aan HP/De Tijd had uitgelegd waarom er een precisiebombardement op het huis van Fvd-politicus Thierry Baudet moest worden uitgevoerd: “Hij is een seksistische fascist en maakt deel uit van de hoek waarin ook Erkenbrand, white supremacists en de alt-right beweging zich bevinden. Het is extreem belangrijk om Baudets gedachtegoed te bestempelen als fascisme, om te voorkomen dat hij aan de macht komt.”
Je deed nadat HP/De Tijd die tekst publiceerde een annefleurdekkertje. Je beweerde dat je bedreigd werd. En de rubberen-ruggengraatredactie voegde aan jouw tekst op jouw verzoek dus nog een zinnetje toe dat dat precisiebombardement niet letterlijk moet worden genomen. En verder gaf je dus die ellenlange uitleg hoe dat interview tot stand was gekomen en waarom ‘de seksistische fascist Baudet’ helemaal niet dood moet.
De korte versie: drukdrukdruk, ziekedochterziekedochterziekedochter en autismeautismeautisme.
Tja.
Wat ik veel erger vond aan dat interview met je was iets heel anders.
Dat jij geen traan zult laten om de daadwerkelijke dood van Thierry Baudet lijkt me namelijk evident. En prima. Moet jij weten. Ik niet over die van Frans Timmermans. Extreem belangrijk om te zorgen dat die niet aan de macht blijft.
Ik viel over iets anders.
Je gebrek aan zelfinzicht.
Als motto van je columnbundel die net verschenen is, koos je voor een citaat van je heldin Gloria E. Anzaldúa, een Amerikaanse wetenschapper, schrijver en activist die in 2004 overleed. Dat citaat luidde: “A woman who writes has power. A woman with power is feared. In the eyes of the world this makes us dangerous beasts.”
En dat citaat betrek je onmiddellijk op jezelf, want je zegt ook: “Mijn columns vormen mijn bijdrage aan een betere wereld.”
Ze gaan bijvoorbeeld, zo leg je uit, over seksisme, racisme, ziekten, het neoliberale kapitalisme (dat uiteraard stuk moet) en over de stigmatisering van dikke mensen.
Grappig trouwens dat jij je elke keer in je columns zo boos maakt om de stigmatisering van dikke mensen als je weet dat uit onderzoek van prof. dr. R.J. Heine blijkt dat er een directe relatie is tussen overgewicht en de potentieel dodelijke ziekte diabetes 2. Sterker: je propageert in je columns, die ik trouw lees, overgewicht. Noem dat maar een bijdrage aan een betere wereld.
Alle dikke mensen eerder dood.
Timmermans wel, Baudet niet.
Er zit, lieve schat, dus ergens een kronkel in je kop.
Ook daarover deed je in het interview met HP/De Tijd niet geheimzinnig (een voordeel van autisme). Je zei: “Als ik een aanname doe, stellen de stemmetjes in mijn hoofd constant vragen…” En voor een deadline gebeurde dit: “Ik kreeg een paniekaanval (…). Ik stond hyperventilerend in mijn werkkamer. Uiteindelijk ben ik naar mijn cavia’s gaan kijken, die rustig aan het rondscharrelen waren, en kalmeerde ik.”
Laat ik je dan voor je volgende deadline nog een keer naar je cavia’s jagen.
Ik heb een geheimpje voor je.
Columns dragen níks bij aan een betere wereld.
In het beste geval bezorg je je medestanders een lach of de geruststellende zekerheid dat ze met hun mening niet alleen staan. En bezorg je je tegenstanders een uitlaatklep voor hun ergernis of woede. Dat is fijn. Maar daar wordt de wereld niet echt beter van.
Bovendien is iedere columnist vervangbaar.
Eén van mijn twee grote voorbeelden als columnist (het andere is Jan D. Swart) publiceerde meer dan 25 jaar in een weekblad met een veel hogere oplage dan jouw Volkskrant. Ergens in de jaren ’90 kreeg hij botkanker, waar geen dokter (of cavia) meer iets aan kon doen. Op een gegeven moment moest hij stoppen.
Er klom welgeteld één lezer in de pen die hem opeens bleek te missen.
Weet je wanneer? Drie weken na zijn laatste column…
Het stelt, bedoel ik maar, allemaal niet zoveel voor wat wij doen.
En dan las ik tot overmaat van ramp ook nog dat je over één zo’n stukje van bijna 700 woorden 20 uur doet.
Dat is gemiddeld 1,7 minuut per woord.
Dit ‘Briefje van Jan’ van exact 788 woorden zou jou dus bijna 22 uur hebben gekost.
Mij, inclusief het herlezen van jouw interview met HP/De Tijd, het denkwerk, het googelen naar Gloria E. Anzaldúa en naar de relatie tussen overgewicht en diabetes 2 en het zoeken naar een toepasselijk linkje precies 51 minuten.
Er zijn nu twee mogelijkheden.
Of jij bent 23,5 keer zo goed als ik en 23,5 keer belangrijker voor de wereld dan ik.
Kan.
Of jij kunt beter een ander vak kiezen.
Zolang je stemmetjes in je hoofd hoort en cavia’s nodig hebt om überhaupt in een halve werkweek 700 woordjes op papier te krijgen, zou ik het wel weten als ik jou was…
JanD
PS. Met de actiecode JUST4U krijg je 20 procent korting op me Marktplaats.
