Beste Volkert,
Volkert vraagt, de rechter draait.
En daar moet eigenlijk nog achter: en CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg doet daarna haar rituele huiliehuilie… Maar het gaat niet om die populiste, die als lid van de Tweede Kamer verantwóórdelijk is voor wetgeving. Het gaat om jou.
Wéér steek je je middelvinger op naar (wat er nog over is) van de familie Fortuyn, de ‘Pimmels’ die inmiddels noodgedwongen achter hun Geert of hun Thierry aanhobbelen en alle andere Nederlanders met een goed ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel.
Toen je in 2014 twaalf van de slechts achttien jaar gevangenisstraf er op had zitten, ging je akkoord met een aantal voorwaarden om de rest van je straf in je woningen in Apeldoorn en Harderwijk te kunnen doorbrengen. Je was nog maar amper ‘vrij’ of je vocht twee van die voorwaarden bij de rechter aan, het verplicht dragen van een enkelband en het gebiedsverbod voor Den Haag en Hilversum. Met succes. En nu heb je weer een voorwaarde aangevochten, de verplichting om eens in de zes weken op de koffie te gaan bij de Reclassering. Wederom met succes.
Een van de redenen die deze rechter gaf om je ook op dit punt je zin te geven was dat onderzoekers van het Nederlands Instituut voor Forensische Psychiatrie en Psychologie (NFIP) de kans klein achten dat je opnieuw een misdaad begaat. Want eindelijk, ruim vijftien jaar nadat je Pim Fortuyn in koelen bloede omlegde, had je spijt betuigd en dat kwam op die onderzoekers ‘oprecht’ over. Een andere reden was dat de Reclassering die zeswekelijkse gesprekken niet zinvol meer vond, omdat je tijdens die sessies alleen maar in je koffie zat te roeren, niet met de zijden sok van dienst wilde praten, maar je antwoorden intikte op de computer en er dus toch geen eer aan te behalen viel. Kortom: omdat je de boel zat te frustreren.
Ik ken dat van toen mijn kinderen nog klein waren. ‘Sorry’ zeggen als dat tactisch slim was en dreinen en klooien als ze het bloed onder mijn nagels vandaan wilden halen. Maar die waren geen 48 jaar. En kregen niet hun zin. Jij wel.
Wie zegt ‘dat dit nu eenmaal de wet is’, heeft gelijk.
Jij mág zo’n gluiperige griezel zijn die eerst een deal sluit om ‘vrij’ te komen en vervolgens onderdelen van de deal die hem toch niet zinnen gaat aanvechten bij de rechter.
Het is dan aan mevrouw de rechter om je aan die deal te houden of niet.
De rechter kán de adviezen van het NFIP (waarom denk ik steeds: Bram Bakker?) en de Reclassering volgen. Hij kan ze ook naast zich neerleggen.
Maar dit is Nederland.
Dus in de ogen van de rechter ben jij een 48-jarige man die met zijn vriendin en dochter een nieuw leven elders op de wereld wil opbouwen, die oprecht spijt heeft betuigd van het omleggen van Pim Fortuyn en bij wie de kans op recidive klein is. Uhuh. (En ik ben een jonge God van 1.98 meter lang met een wilde bos blonde krullen die de vrouwtjes van zich moet afslaan)
En in de ogen van een deel van Nederland ben je een huurmoordenaar die voor de zoveelste keer beloond wordt voor een job well done, die bij de rechtbank altijd zijn zin krijgt omdat ie nu eenmaal te veel weet en die na een eventuele emigratie zijn uitkering niet verliest omdat die uit een speciaal potje komt, want Demmink. Of zoiets. (Dat je het waanzinnige verbod om contact met media te hebben niet aanvecht, past helemaal in die redenering, trouwens)
Ik hou het er op dat je een miezerige maai bent.
Een stinkende strontvlieg.
Die natuurlijk helemaal niet gaat emigreren. Want bijstand, zorgtoeslag, huurtoeslag en weet ik veel wat het werkende deel der natie allemaal nog meer voor je mag ophoesten, zijn veel te lekker.
Jammer dat de Melkert-baan niet meer bestaat.
Dat zou de cirkel rondmaken.
Groet,
JanD
PS. Die ‘complotdenkers’ geloven dat je het niet overleeft als je ooit gaat praten. Ik zou zeggen: wat let je?
