Beste Wouke,
Gisteren was één van de treurigste dagen in de Nederlandse geschiedenis.
Zo zal de komende decennia blijken.
Mark Harbers tekende namens Nederland namelijk voor het Verdrag van Marrakesh. Een verdrag dat bijvoorbeeld de sluizen wijd open zet voor iedere wereldburger die graag in ons klimaat (van gratis zorg, gratis huisvesting en gratis geld) wil wonen. Een verdrag dat bijvoorbeeld landelijke overheden dwingt om journalisten te forceren om positief te gaan schrijven en praten over massamigratie. Een verdrag, kortom, waarvan de nadrukkelijk in Marrakesh aanwezige Judith Sargentini van GroenLinks geen natte poes krijgt, maar een waterval van 37 graden.
De toekomst van onze kinderen en kleinkinderen is gisteren weer een stukje minder mooi gemaakt.
En daarvan kan ik wel janken.
Toch eindigde de dag gisteren vrolijk.
En dat was dankzij jou.
Je schreef namelijk op Twitter dit:
Ik dacht even: als zoiets als herkend worden gênant is, dan deel je het toch niet met 69.113 volgers?
Dus daar moest ik om glimlachen.
Daarna dacht ik: of bedoelt ze dat ze het gênant vond dat die mevrouw aanvankelijk blijkbaar dacht dat Wouke Wouke’s oudere zus was?
Toen moest ik hardop lachen.
En tenslotte dacht ik: of zouden ze in het oosten van het land soms aparte poliklinieken hebben voor het behandelen van genitale wratten?
En hop, daar was de slappe lach.
Groet,
JanD
PS. Ik was gisteren voor het eerst in jaren weer eens bij de Publieke Omroep. Om reclame te maken voor de gele hesjes. Van jouw belastingcenten ;-)
UPDATE Ik las net op Facebook wat voor type mens je bent. Begin ik wéér te lachen.
