Je luistert vlak voordat je in slaap valt naar de radio en ineens hoor je een zinnetje over een vrouw die niet een bord omhoog mag steken om te demonstreren. Ze wordt van de plek verwijderd. Mijn vrouw kon er niet over uit, en het is ook belachelijk dat mensen niet eens meer mogen demonstreren op plekken waar de oranjes komen. Het volksfeest of het privégebeuren mag absoluut niet verstoord worden. Dus de politie doet braaf zijn werk. Ineens begin ik sympathie te voelen voor de theelichtjeswerper naar de gouden koets. Deze man werd tijden vastgehouden voor een op zich klein vergrijp. Had hij dat gedaan tijdens een openbaar concert dan was hij hooguit weggestuurd. Maar als het de oranjes betreft dan lijkt het wel alsof burgers rechteloos zijn geworden alsof ze niets meer mogen doen. Dat theelichtjesgebeuren was in mijn ogen dan ook een lachwekkend incident, niets meer en niets minder.
Nou staan de oranjes er om bekend dat ze voor de vrijheid van iedere burger willen staan, heel nobel vooral als het bij woorden blijft. Als je namelijk voor vrijheid staat, dan sta je daar ook voor wanneer niet iedereen het met je eens is. En dan, juist dan zie de dubbele moraal van de oranjes, de kliek er om heen en de zich republikeins bekennende bestuurders. Om van te walgen inderdaad. Nederland kent een laffe bestuurderscultuur, die vanwege hun baantjes maar liever de rechten van burgers treden (die iet wat in de war zijn) dan die van de oranjes en dat alles onder het mom van veiligheid.
Dezelfde oranjes die in fraaie toespraken vaak hoogdravende taal over vrijheid bezigen, staan op 4 mei op de Dam in Amsterdam, hen die vielen voor de vrijheid te gedenken. En op 5 mei vieren ze dezelfde vrijheid mee, allemaal prachtig tot dat mensen met een andere mening om de hoek komen kijken want dan is Leiden in last. Juist het respecteren van de mening die een minderheid heeft is de kracht van de representatieve democratie, of constitutionele monarchie zo u wil. Op deze manier maakt de overheid de dodenherdenking op 4 mei tot een zeer schijnheilig gebeuren omdat ze het begrip vrijheid van de haar kenmerkende dimensies weet te ontdoen.
Overheid, laat zien wat de vrijheid waard is in een land als Nederland. De inhuldiging zal wereldwijd te zien zijn. Geef daarom aan die eenzame demonstrant een ereplaats tijdens deze gebeurtenis want juist mensen zoals zij laten zien hoe hoog de vaandels van de vrijheid in een land als Nederland staan. Vooral natuurlijk ook omdat wij elders ter wereld landen de les lezen waar het om dezelfde vrijheid gaat. Lang leve de Republiek. Hoera! Hoera!
Johan van der Dong is beeldend kunstenaar waarbij hij de samenleving voor zijn projecten sociologisch volgt. Johan van der Dong werd bekend met projecten zoals de postbus van God. Vorig jaar november werd hij vanwege zijn kunstwerk The P.O.Box for Allah voor een freedoms-award genomineerd
