We leven inmiddels in een tijd waarin we allemaal applaudisserend in katzwijm dienen te vallen voor een man die vindt dat hij een vrouw is, terwijl we een druk kind raar vinden en het zonder omwegen volproppen met amfetamines. Een stil kind is trouwens ook raar. Dat is naar alle waarschijnlijkheid een autist en krijgt weer een heel andere therapeut op z’n dak. Zwarte Piet is eveneens raar, want een neger en negers zijn zielig want die zijn vroeger allemaal slaaf geweest en mogen daarom tweehonderd jaar later niet figureren in een kinderfeest. Reden voor weigering: huidskleur. De kwestie Zwarte Piet is een nationale rel, terwijl het feit dat driekwart van de uitzendbureaus gehoor geeft aan het verzoek van opdrachtgevers om Turkse en Marokkaanse kandidaten achterwege te laten, een weggestopt item in Brandpunt is dat nauwelijks reuring veroorzaakt.
We leven in een tijd waarin we smullen van de politiek incorrecte grappen in De Luizenmoeder, maar schuimbekkend over René van der Gijp heen vallen als hij een pruik op zet. We leven in een tijd waarin we een pathologische leugenaar in een gezaghebbend actualiteitenprogramma opvoeren als ‘cyberdeskundige’, omdat de redactie met alle geweld een vrouw wilde. Want vrouwen zijn beter dan mannen, in alles. Er was overigens een heel duidelijke red flag. Iemand die rond loopt te bazuinen dat hij voor inlichtingendiensten werkt, is per definitie een fantast. Maar dat begrijpen ze bij Nieuwsuur niet. Ze willen een vrouw. Dat het een totale onbenul is maakt niet uit. Als er maar tieten aan zitten. In zo’n tijd leven we. En straks lopen we drie dagen met een schemerlamp op het hoofd zulke enorme hoeveelheden van de giftige stof ethanol te consumeren dat onze lever het bijna begeeft, terwijl we iemand die een sigaret opsteekt behandelen als een melaatse kinderschender. En dat vinden we niet raar. We maken tv-spotjes waarin we het kinderen raar laten vinden dat er meer verkooppunten voor tabak dan voor brood zijn, maar we vergeten erbij te vertellen dat er nog meer verkooppunten voor alcohol bestaan.
We leven in een tijd waarin we roepen dat de vervuiler moet betalen, terwijl we de prijs van de verduurzaming van de samenleving niet neerleggen bij de grootste vervuilers (de bedrijven) of op de sterkste schouders, maar bij de huishoudens met de laagste inkomens. Een bijstandsgerechtigde heeft in veel gevallen echter niet eens een auto, laat staan een kolencentrale.
We leven in een tijd waarin tv-presentatoren met slap lullen meer verdienen dan een longchirurg na vijftien jaar academische opleiding. Dat vinden we niet raar. We vinden het wel raar dat we moeten betalen om de beste gezondheidszorg ter wereld in stand te houden en we applaudisseren wederom onze handjes stuk voor een paar communisten die denken dat alles gratis kan.
We leven in een tijd waarin de hysterica Anne Fleur Dekker ons op nationale televisie komt mededelen dat ze een verdwaalde koe gaat redden. En of we daarvoor even willen cowfunden, waarop Sylvana Simons antwoordt dat ze ook last had van een verdwaalde koe, en zelfs een die dacht dat ze psychiater was. Intussen kijkt Eva Jinek ons aan met die ogen die elk moment in een hartverscheurende huilbui kunnen uitbarsten en denkt: Laat maar lullen, ik verdien meer dan een plastisch chirurg. Boobies!
Die van jou zijn nep, Bo!
