Het moet een raar gezicht zijn om Jody Lukoki door de straten van Leeuwarden te zien lopen. Ook voor Jody zelf, wel wat anders dan de jungles van Bos & Lommer en Kindu. Dit weekend scoorde hij in de eerste Friese derby sinds ‘99/’00; Cambuur verloor ondanks de goal wel van Dertig Kilometer Verderop. In Amsterdam heeft Lukoki weinig laten zien, behalve de volledig overbodige poort van Feyenoorder De Cler – achter de lijn, in blessuretijd, bij 2-0 voorsprong – en dus werd de overbodige rechtsbuiten (zo één die Ajax van de winter wil ophalen in het Oostblok) verhuurt aan de plek waar Lukoki op voorhand het minst lijkt te passen: Leeuwarden.
Maar Cambuur en Lukoki zijn een geweldige match. Ons’ Jody werd in aanloop naar de derby gevolgd door het Instagramteam van Cambuur; daags voor de wedstrijd verscheen een filmpje waarin Jody zijn biceps traint terwijl hij denkt aan de backs van Heerenveen: ‘Dijks, Van Anholt, Dijks, Van Anholt, Mitchell, Pelé, Dijks…’ De Keeks van Royston verbleken – niet letterlijk – bij de ironische filmpjes van de goedlachs geboren Congolees.
De goal van Lukoki valt natuurlijk in het niets bij de perfecte stift van Corona, het interview met zijn schattige concullega De Sa, bij het ego van de vleesgeworden halsstarrigheid, maar Jody wordt langzaam een held in het grootstedelijke Leeuwarden. Hij is het symbool van de anti-Fries; trots, extravagant en retebehendig. En ook nog eens de naam die tot ieders verbeelding spreekt: Lu. Ko. Ki.
Het brons wordt al gesmolten.
Ko van ‘t Hek is rechtsback, filosoof, scorebordjournalist, maar vooral ‘liefhebber van het spelletje’.
