Had u dat gezien? In Amsterdam is Sinterklaas reeds gearriveerd. Zijn Regenboogpieten hebben tienduizenden, honderdduizenden, miljoenen euro’s aan subsidies rondgestrooid (klik hier) als ware het pepernoten (reeds in de schappen van uw supermarkt), dit alles om de ongegeneerd decadente hoeveelheid aan stichtingen en verenigingen die ‘iets’ doen met ‘kunst’ of ‘cultuur’ of ‘iets dat er in de verte mee te maken heeft’ te belonen voor hun fantastische werk het afgelopen jaar, namelijk het bezighouden van blanke babyboomers, snobistische millennials en steenrijke bejaarde grachtengordelbewoners die met gemak zélf hun culturele uitstapjes kunnen lappen maar dit toch veel liever aan de belastingbetaler overlaten. Twee flesjes wijn per avond is ook niet gratis moet u weten.
En had u ook al gezien hoe sommige van die stichtingen en verenigingen helemaal niets kregen terwijl anderen dan weer heel veel kregen? Zo schijnt er een commerciële(!) band te bestaan die gewoon op eigen benen kan staan en die band krijgt dus 250.000 euro subsidie per jaar, vier jaar lang. Een miljoen euro belastinggeld naar een band die net zo goed zichzelf kan bedruipen.
Tegelijkertijd was er een of ander debatpakhuis (dat is een plek waar blanke babyboomers, snobistische millennials met knotjes en steenrijke bejaarde grachtengordelbewoners graag bijeenkomen om te debatteren over wat ze anderen die nooit bijeenkomen om te debatteren nu weer eens allemaal zouden kunnen gaan proberen te verbieden) dat zes ton subsidie aanvroeg en er nul kreeg.
Snapt u het? Een commerciële popband krijgt een miljoen, een debatpakhuis krijgt niks, dus ook niet een beetje, maar helemaal niks.
U had natuurlijk ook al gezien dat de jaarlijkse subsidies voor ‘innovaties in de journalistiek’ (‘vernieuwende journalistieke projecten‘) weer zijn uitgedeeld. Dat is een soort Super Sinterklaas, eentje waarop nauwelijks controle is en waar uitsluitend mensen beslissingen nemen die werkelijk geen ene fuck van journalistiek of nieuwe media afweten (een soort van NPO dus). Elk jaar weer verdwijnen er vele tonnen naar ‘innovaties in de journalistiek’ waar we gegarandeerd nooit meer wat van horen (klik hier).
Van alle ‘innovaties in de journalistiek’ (vele tientallen) die deze Super Sint de afgelopen jaren heeft bedolven onder de gratis belastingmunten is Blendle zo’n beetje het enige dat ook echt succesvol is geworden.
Dit jaar werden hilarische maar bloedserieuze voorstellen als een podcastserie voor zwarte vrouwen (met de qua marketing erg handige naam ‘Dipsaus‘, maar wie weet wil Duyvis ooit nog een samenwerking aangaan), nog meer podcasts, iets met podcasts maar dan bij het commerciële(!) bedrijf BNR (goed dat die ook subsidie ontvangen, dat is wel zo makkelijk omzet maken, alleen lullig voor de concurrenten), nog iets met podcasts (podcasten is weer erg hip denk ik) en (ik verzin dit niet) ‘een robotchatfunctie voor regiojournalistiek’ meer dan royaal beloond met belastingpenningen, opgehoest door u en ik in de naïeve veronderstelling dat ze door de overheid goed worden besteed.
Wie alle voorstellen leest kan zich niet aan de indruk onttrekken dat er eerst besloten is maar eens wat subsidie te gaan trekken om pas daarna wat te bedenken wat journalistiekerig genoeg overkomt zodat het de meeste kans op gratis geld maakt.
Zelf noem ik dit ‘Stimuleringsfonds voor de Journalistiek’ al jaren grenzend aan misdadig, maar de mensen die dit soort subsidies uitdelen (hell, bijna álle mensen die subsidies uitdelen!) beschuldigen je dan doodleuk van ‘gif in de samenleving injecteren’, ‘bruinhemderij’, ‘fascisme’, ‘populisme’, ‘Wilders-retoriek’, of gewoon iets met verse vleeswaren.
Kortom, ik heb al jaren een goede reden om al dit soort subsidiesinterklaasjes en hun gesubsidieerde laffe lakeien jaarlijks uit te maken voor crypto-misdadigers, charlatans, rovers, valse profeten, PvdA-leden (dat is inmiddels een officieel scheldwoord, doe er uw voordeel mee) en Parool-lezers (dat is per heden een officieel scheldwoord, doe er uw voordeel mee). Een dag niet uitgescholden voor bruinhemd is een dag niet kritisch genoeg zijn geweest.
Maar had u ook al gezien hoe in het pittoreske plaatsje Doetinchem een doodzieke man al jaren(!) niet meer heeft kunnen douchen omdat hij de trap van zijn huis niet opkan terwijl de enige douche in huis zich op de eerste verdieping bevindt?
Nee?
Nou, dat staat gewoon hier (regionieuws, had u misschien gemist, maar dat komt binnenkort allemaal goed dankzij een gesubsidieerde regiochatbot!). Die meneer zou heel gemakkelijk wél gewoon kunnen douchen (toch een soort mensenrecht lijkt me) als de gemeente de aanbouw van een extra gedeelte aan zijn huis op de begane grond meefinanciert. Kosten: tussen de 35.000 en 50.000 euro.
Is niks zou je zeggen. Zelfs voor een ideetje om wat leuk in je vrije tijd te gaan podcasten krijg je dat al in je schoentje geschoven. 50.000 euro belastinggeld, dat is wat een externe consultant, ook bij de gemeente Doetinchem, vraagt als voorrijkosten, en dan moet het opzetten van een evaluatiekoepelcommissie nog beginnen. 50.000 euro subsidie, daar schrijven ze in Kunst- en Cultuurstad Amsterdam nog geeneens een subsidieaanvraag voor. Dat is nog geeneens een derde van wat Jeugdtheaterschool Zuid-Oost ontvangt (ik noem maar eens wat).
En nu komt het: niet alleen weigert de gemeente deze financiering (de doodzieke meneer mag kortom lekker in zijn eigen vuil liggen creperen de rest van zijn leven, douchen is in Nederland kennelijk alleen bedoeld voor jonge en gezonde mensen maar beslist niet voor zieken en bejaarden), de gemeente heeft ook het advies van een bezwaarcommissie die de zieke man gelijk geeft genegeerd.
Dus nu moest er een heuse bestuursrechter aan te pas komen om de gemeente alsnog te dwingen wat subsidie uit te trekken voor het helpen van een ernstig zieke man. Wat uiteindelijk zal gaan gebeuren maar ‘wat nog zeker enkele maanden op zich zal laten wachten’. Alsof je eindelijk een eerstehulppost hebt gevonden die je wonden wil hechten maar dat ze er nog wel een kilootje zout ingooien.
Laat dit even op u inwerken: u leeft dus in een land waar onbeperkt belastinggeld mag worden misbruikt voor subsidies. Kunst, cultuur en journalistieke innovatie (of de NPO) zijn slechts enkele voorbeelden van deze jaarlijkse belastingverspilling op grote schaal. Honderden miljoenen euro’s per jaar verdwijnen in een diepe put, met de hartelijke groeten van vooral links en progressief Nederland (kunst en cultuur verbinden en slaan bruggen moet u weten, net als podcasten).
Maar voor een man die al jaren noodgedwongen als plant in zijn eigen huiskamer ligt weg te rotten, zonder dat hij een douche van binnen heeft mogen zien, nee, daarvoor is nul komma nul subsidie beschikbaar. Daarvoor mag het geld van de belastingbetaler niet worden gebruikt.
Ik vind dat heel raar. Ik wil namelijk dat mijn belastinggeld wordt gebruikt voor nuttige zaken. Bijvoorbeeld voor het douchen van zieken en bejaarden. Ik vind het belangrijker dat zieken en bejaarden kunnen worden gedoucht dan dat een commercieel radiostation podcasts kan gaan maken of dat een toch al winstgevende popband optredens kan geven.
Nog raarder vind ik het dat je als podcastbedenker bijna ongevraagd geld over je balk krijgt gekieperd, maar dat je als ernstig zieke man eerst naar bezwaarcommissies en rechters moet om enige medemenselijkheid of zelfs menswaardigheid af te dwingen van de gemeente waarin je leeft.
Eigenlijk zou ik willen zeggen dat zoiets grenst aan het misdadige. Maarja, dan injecteer ik gif in de samenleving, ben ik een bruinhemd en speel ik Wilders in de kaart.
Wat toch wel alles zegt over het morele failliet van Nederland anno 2016.
