Posthumane politiek is politiek ontdaan van oorzaak en gevolg, van toeval en het natuurlijke, alles is maakbaar, het menselijk lichaam niet meer dan de drager van de meest optimale software. Ook als Alexander Pechtold niet opgebrand was als fractievoorzitter van D66 maar was komen te overlijden, stond dat eigenlijk al langer in de planning – of was het al langer bekend geweest bij Vrij Nederland-journalisten, en had dat niets te maken met zijn bestaan als mens, maar alles met ‘het juiste moment’ voor de partij, “iets met over de houdbaarheidsdatum heen zijn”, zoals hij zelf zei bij zijn vertrek afgelopen zaterdag. Het voelt al als een maand geleden.
In het D66 universum is alles post-humaan geworden, bedacht ik me. De waarheid is wat het vandaag is, het gebrek aan persoonlijkheid een pre, het verleden is onbruikbaar en woorden zijn slechts geluid in een ruimte die wordt ingenomen. Minister Kajsa Ollongren legt in zinnen de klemtoon vaak op vreemde plekken, waardoor haar boodschap levenloos wordt. En zij een soort hologram. Zelfs het boeket dat Pechtold in zijn handen hield leek alleen in de verte nog op iets dat ooit aan de aarde verbonden was geweest.
Van elk menselijk falen ontdaan kon Pechtold afgelopen weekeind schaamteloos bewierookt worden door partijgenoten met woorden als: “parel in de kroon van D66”. Iemand anders: “Een partij die in de breedte stevig staat,” terwijl de partij in de peilingen is gehalveerd sinds de Tweede Kamerverkiezingen. Terwijl D66 de democratie openlijk minacht en ondermijnt, en liever levens wil “voltooien” dan de wil van de levenden erkennen – en na de dood ieders reserveonderdelen verkopen wil.
‘Roboteske’ Rob Jetten, de klemtoon-kille man, past helemaal in deze tijd van post-humane, fake-politics, waarin alles van waarde nutteloos is, waarin persoonlijke problemen en karakterfoutjes – zoals Pechtold die had – eindelijk helemaal kunnen verdwijnen. Zodat de beheersbaarheid van de werkelijkheid overblijft als ultiem wapen in de strijd met ideeën- met andere politieke partijen, vooral die nog wel in de aarde wortelen en daar met mensen van doen hebben.
Zeggen dat oorlog vrede is, boven onder is, en een leugen een interpretatie waarin je kunt gaan hardlopen, in een filmpje van 30 seconden ‘om de planeet te redden’ – een typisch posthumaan streven omdat het de ‘ik’-loze onsterfelijkheid symboliseert, dat alles is Rob Jetten op het lijf geschreven.
De elite zet vol in op een posthumane generatie politici die zonder wroeging het werk gedaan krijgen. Die los staan van de geschiedenis van ons land en van de toekomst, omdat die in de weg staan aan hun visie van globalisering en het losmaken van de mens uit zijn plek. Deze politiek van ‘de mensheid willen verbeteren’ is echter niets minder dan een daad van vampirisme, een poging “to suck the blood out of life”.
De wereld verdeelt zich momenteel in mensen die nog existeren met hun mankementen en mensen die aan deze simulatie van de werkelijkheid willen deelnemen en ontsnappen aan de aarde. Buckle up is mijn advies, we gaan nog vreemde tijden beleven.
