Het fijne aan voetbalsupporter zijn, is dat je alle emotie kwijt kan. Verbaal volledig losgaan is heel normaal in het stadion. Je mag bijvoorbeeld zeggen dat de moeder van de scheidsrechter haar geld verdient in een bepaalde zone van Amsterdam. Of de spits die zijn zoveelste kans mist, mag je gerust allerlei ziektes toewensen. Maakt niet uit of ze nog voorkomen in de Westerse wereld. Na iets meer negentig minuten heb je al je kruit verschoten en ga je na een nederlaag teleurgesteld, maar tegelijkertijd opgelucht dat je uiting hebt kunnen geven aan je gevoel, naar huis. Tenminste, zo ging dat vroeger.
Tegenwoordig ga je namelijk verzamelen bij het stadion van je cluppie. Met een handjevol opgefokte medestanders wacht je tot de bus met je favoriete ploeg aan komt rijden. En dan ga je roepen. Je gooit met een paar ziektes en zegt dat de spelers zich moeten generen totdat ze het tijdelijke voor het eeuwige inruilen. Om het af te maken ‘beschuldig’ je de mensen in die bus ervan dat ze van de herenliefde zijn. Onder die woedende supporters is die voorkeur een doodzonde, maar dat is algemeen bekend.
De spelersbus opwachten is nog zieliger dan het aloude ‘balletje afwachten’ op het schoolplein. Zonder buitenspelval en zonder al te veel pure snelheid vond jij (of één van je vriendjes) het een uitstekend idee om bij het doel van de tegenstander te gaan staan. En dan maar wachten tot iemand de bal wild naar voren schiet. Succes zo goed als gegarandeerd. Maar echt populair werd je er niet door. Je was achterbaks, zielig en geen goede voetballer. Op de schaal van zielig staat het opwachten van die bus echter nog een aantal treden lager.
Na die negentig minuten van schreeuwen, roepen en andere vocale vaardigheden, lukt het de desbetreffende supporters blijkbaar om hun woede vast te houden. Goed voorbeeld is ‘bijeenkomst’ in 2012, nadat PSV de uitwedstrijd bij NAC Breda had verloren. Fred Rutten probeerde de boel te sussen, goeiig als hij is, maar zonder al te veel succes. Een dag later liet de clubleiding hem vallen als de spreekwoordelijke baksteen. PSV steeg sinds dat ontslag één plek, maar moest zijn meerdere erkennen in Ajax en Feyenoord.
Wat willen die supporters nu precies extra bereiken? De fluitconcerten en scheldpartijen tijdens een wedstrijd zijn wel duidelijk genoeg. Of dachten de supporters afgelopen februari echt de boel te kunnen veranderen door te praten met Steve McClaren en – nog veel erger – Edson Braafheid. Stel je voor dat de Ajax-supporters na een teleurstellende nederlaag met Christian Poulsen willen spreken. Of dat Het Legioen van gedachte wil wisselen met Ruud Vormer.
Bij PSV zal Philip Cocu op dit moment het meeste balen van de huidige resultaten. En mensen als Jeffrey Bruma en Karim Rekik hopen het WK te halen; zij snappen dat dat op deze manier niet gaat lukken. Dus hou op met die poppenkast. Je hoeft niet nóg eens te laten zien hoe betrokken je wel niet bent bij je cluppie. De clichés als ‘We willen 100% inzet’ en iets met zakkenvullers en inzet tonen kennen we wel. Laat die spelersbus er gewoon door en laat de voetballers hun zonden overdenken tijdens de straftraining.
Ruben van Vliet is schrijver van het uitdagende voetbalblog Buitenkant Voet. Elke week zal één van de auteurs van deze voetbalopiniesite zijn visie op de voetbalwereld geven op ThePostOnline.
