De oorzaak van de grootschalige vertrutting en het zure gezemel van onze bestuurders is gebrek aan een zonnestraal op een terras met een vers getapt biertje en een zacht briesje die langs vermoeide oren speelt. Onze winters duren te lang. We moeten afspreken dat de politici in de winter geen beslissingen mogen maken, want daar wordt onze maatschappij nou niet bepaald vrolijker van. Zeg nou zelf, wie verzint het nou in de lente om het referendum af te schaffen. Dan zeg je toch, ja! Gezellig! Een referendum! Leuk man, doen we er meteen een paar achter elkaar, borreltje erbij, we maken er een uitje van. Je ziet de vrolijke vlaggetjes al wapperen. Stem Ja! Stem Nee! Doe mee! André van Duin maakt er een liedje over. Lachen man.
Het is veel moeilijker om een zure trut te zijn als het lente is. De frisse zon op je hoofd, en de lucht zwanger van belofte. Dan denk je er toch niet over na om een overheidsinstantie in het leven te roepen die zich bezighoudt met nepnieuws? Dan denk je laat gaaaan. Dan laat je de vrije pers toch gewoon de vrije pers? Laat de lezer het zelf uitzoeken, met zijn nepnieuws. Lekker belangrijk. Wie boeit het wat. 23 graden, middagje vrij om het terras van de kroeg te inspecteren. Dan kan je je toch niet druk maken om een partijkartel? Of, als je bij het partijkartel hoort, over een nieuwkomer die je er op aanspreekt? Dan zeg je: ja joh! Klopt! Is gezellig hoor, komt erbij! Dinsdag pubquiz, doe je mee? Rechts tegen links! Doen we daarna oude wijn in nieuwe zakken. In plaats van dat je elkaar het licht in de ogen niet gunt.
Haat is gewoon veel moeilijker in de lente. Niemand beslist toch in de lente, als de natuur ontploft van de voortplanting, dat de ramen in de rosse buurt dicht moeten? Dat seks vies is en sekswerkers het recht niet hebben hun beroep uit te oefenen? Tuurlijk niet! Dan draai je een Caribisch muziekje, schud je die heupen los, en denk je: laat lekker! Als zij daar gelukkig van worden. Wie doet je wat! We zijn vrije mensen! In vrijheid geboren, en dat vieren we.
In de zomer wordt het te warm, of te nat. Dan mogen de dames en heren van de politiek met zomerreces tot de eerste herfststorm onze waterwerken op de proef stelt. Het kabinet mag eerst even uitwaaien, en dromen hoe ze het volk gelukkiger kunnen maken. Maar niks beslissen! Doe dat nou pas in de lente. Het is beter in de herfst enkel melancholische bespiegelingen te uiten over ons futiele menselijke bestaan. En mocht je toch iets, wat dan ook willen besluiten, wees er ab-so-luut zeker van dat je geen zand in je voorbips hebt, of onder je voorhuid, of in je naad. Laat ook iemand anders even kijken, voor de zekerheid.
Vanwege het veranderende klimaat, verdubbelen we het winterreces, en hop, dat duurt weer tot de lente. Alle media, zowel sociaal als asociaal, laten de dames en heren politici met rust in het reces, daar valt dit landje heus niet van om. Ga maar even wat voor jezelf doen kinders! De lente is de tijd voor goede beslissingen. De winter is te koud en guur, maar vooral te grijs. In die grijze wereld vindt de welstandscommissie een keurige deur te kleurig, viert het verbod haar verjaardag en sterft in een donkergrijs hoekje de klassiek liberale geest een roemloze dood.
