En toen begon de wedstrijd. Nederland mocht aftrappen, Van Persie naar Sneijder. Ik vraag me al jaren af of er ooit wordt getraind op een situatie die minimaal een keer per wedstrijd voorkomt. Denk het niet. Wat deed Nederland na de aftrap? Wij speelden terug, zoals zo vaak, zover terug dat onze eerste ‘aanval’, ons eerste balbezit uiteindelijk eindigde bij onze eigen doelman in plaats van de doelman waar hij had moeten eindigen, de Deense doelman Andersen. De aftrap was bepalend voor her verloop van de wedstrijd en het spel van Nederland. Zelfs tegen het zwakke Denemarken durfden we niet vol in de aanval te gaan of minimaal overdonderend te starten.
Natuurlijk kregen we kansen. De Van Persie van Arsenal had er drie gemaakt, de Van Persie in Oranje schoot over de bal, twijfelde en maaide mis. Huntelaar dan? Ook hij miste die ene prachtige kans, anders gezegd: Andersen stopte zijn schot met ware keepersmoed. Van de Vaart viel in en speelde alle ballen in de voeten van een tegenstander. De startende Afelly voegde gisteren niets toe en werd terecht maar wel te laat gewisseld. Misschien toch een tekort aan wedstrijdritme?
Hoorde laatst bij Studio Sportzomer dat hij onder geen beding weg mag bij Barcelona. Zou kunnen, maar de over het algemeen goed geïnformeerde Catalaanse sportkranten schrijven bijna dagelijks dat Afellay in verband wordt gebracht met elke transfer waarbij Barcelona de verkopende club een speler aanbiedt. Zelfs zijn prijs is bekend, rond de zeven miljoen euro. Misschien een koopje voor Arsenal?
Pas toen het veel te laat was, kwam Kuyt erin, toen Nederland misschien wel behoefte had aan Narsingh. Om dan na afloop vooral te spreken over pech is een zwaktebod. Tegen een zo zwakke ploeg als Denemarken mag je het niet laten aankomen op pech.
Net als Leo Driessen, Victoria Koblenko en Barbara Barend schrijft Frits Barend ook voor EKhelden.nl.
