Recensie: Graphic Sexual Horror

15-10-2010 10:00

The internet is for porn, dat is bekend. Voor wie een kijkje wil áchter de schermen van de beruchtste pornosite ooit, is de veelbekroonde documentaire Graphic Sexual Horror een aanrader. De documentaire vertelt het verhaal van Insex.com: een brute bondage-sm-torture site die op sluwe wijze ten val is gebracht door de FBI. De docu verhaalt vooral over de Insex-meisjes; de modellen die langzaamaan verslaafd raakten aan onderwerping. Wat bewoog hen? Zijn het beschadigde en naïeve meisjes die niet weten wat goed voor ze is? Niet bepaald.

N.b. Links in dit artikel zijn NSFW

Een tijdje geleden schoof pornoactrice Sasha Grey aan bij de Tyra Banks Show. De vraag die Banks daar aan Grey voorlegde wordt in deze documentaire niet letterlijk gesteld, maar is voortdurend tussen de regels aanwezig. Waarom laat iemand zichzelf zoiets aandoen? Waarom laat een beeldschoon en intelligent meisje als Sasha Grey zich op achttienjarige leeftijd gangbangen door een groep zwaar geschapen, vuilbekkende pornoacteurs? Waarom gorgelt ze met hun zaad? Waarom laat ze zich dubbel penetreren? Is ze misbruikt, gek, heeft ze een ziekte? Dat moet toch wel. Waarom zou je anders? “Nee,” antwoordt Sasha Grey, “ik hou ervan. Ik ben een extreme performer.” Banks neemt daar geen genoegen mee. Ze wil een verhaal over een compleet verloren meisje dat zich het liefst in haar show bekeert tot de goede zeden. “Doe maar eens wat aan soul-searching, meisje,” besluit Banks. De boodschap is duidelijk. De pornowereld is een complot van geile mannen die eropuit zijn jonge, verwarde meisjes te exploiteren en vooral te domineren. En met die meisjes moet wel iets mis zijn.

The safe word
De modellen die meewerkten aan de shoots voor Insex.com gingen allemaal nog een stapje verder dan een regulier pornosterretje. De missie van oprichter en eigenaar Brent Scott verwoordt hij als volgt; nadat hij door een incidentje op zijn werk werd ontslagen als leraar, besloot hij: “If they will not allow me to teach their children, I will corrupt them.” En dat doet hij met verve. De modellen laten zich op alle mogelijke manieren vastbinden, opsluiten in kooien die vervolgens te water worden gelaten, ze laten injectienaalden door hun tepels steken, hun borsten afbinden tot ze zwart aanlopen, slingeren gekneveld en verstikt door de lucht, kokhalzen op de meest bizarre gags en laten zich boeien door de devices gemaakt door huislasser KGB. Veel van de martelingen zijn psychologisch van aard. Scott test hun uithoudingsvermogen, hun absolute breekpunt, en gaat dan het liefst nog een stapje verder. Ze huilen, krijsen en protesteren, maar zelden spreken ze the safe word uit; de afgesproken code die aangeeft dat ze willen stoppen. De taferelen zijn schokkend en, zo zou je denken, alleen opwindend voor (latente) psychopaten. Toch niet. Op het hoogtepunt had de site 35.000 leden.

Badderen in de beerput
De modellen waren bijna allemaal universitair student ten tijde van hun Insex-werkzaamheden. Behalve intelligent en welbespraakt zijn ze experimenteel ingesteld, vooral op seksueel gebied. Met heersende fatsoennormen en in het bijzonder de gelijkheidsmoraal hebben ze weinig op. Gelijkheid van man en vrouw is zo sociaal wenselijk, zo verschrikkelijk degelijk, dat ze het in een seksueel rollenspel best opwindend vinden eens de ondergeschikte rol aan te nemen. Vernedering en controleverlies zijn, zo menen ze, de ultieme kick.

Er worden zo’n tien modellen geïnterviewd. Allemaal verklaren ze te genieten en in extase te raken van de onderwerping, de pijn en eventueel zelfs van  het orgasme waar de martelpartij in uitmondt. Ze spreken van een louterende ervaring. Daarbij zijn de verdiensten goed. Zo’n duizend dollar per draaidag plus bonussen voor extra geloofwaardige optredens. Geen van de meisjes wekt de indruk ziek of psychisch niet in orde te zijn, op een junkerig meisje na. Maar, zo vertelt de oprichter, ze kreeg de eer model in residentie te worden, waardoor ze niet aan drugs kon komen en afkickte.

Beyond porn
Toegegeven, Scott zet de meisjes onder druk, en volgens collega’s is hij een pretty fucked up individual. Hij respecteert hun hard limits wel (wat de jonge vrouwen absoluut weigeren), maar een model dat te snel iets weigert kan toekomstige opdrachten wel vergeten, en dat willen ze niet, want ze verdienen goed en willen ook wel eens het gevoel hebben rijk te zijn. Maar de vrouwen weten dondersgoed waar ze aan beginnen. De verdienste van Graphic Sexual Horror is dat het een sterk genuanceerd beeld geeft van motieven om de porno-industrie in te stappen. Of beter gezegd: motieven om je te laten exploiteren. Mensen als Tyra Banks voelen zich veilig in een wereld waarin iedereen dezelfde, fatsoenlijke geachte zeden navolgt, en dat de wereld en de mens niet zo in elkaar zit, beangstigt ze. Daarmee vertelt de documentaire en de beruchte site zelf, zoals Scott zegt, iets over the human condition. Waarom doen wij wat we doen en vinden we leuk wat we doen, ook al is het niet rationeel en wordt het door een overgrote meerderheid als verwerpelijk gezien? Waarom zijn geweld en porno de meest succesvolle exploitatieproducten ooit? Wij zijn niet hoe we zouden moeten zijn en zullen dat ook nooit worden.

Trailer

Sauillant detail: de volledige Insex-archieven zijn opgekocht door het Haagse bedrijf  Intersec Europe B.V. Prijs:  ongeveer vier miljoen dollar. Voor de liefhebbers hier toegankelijk.