“Je beste vriend de politie,” een beladen term die cynisch het onderbuikgevoel van een hoop burgers verwoordt. Na het openslaan van de krant bewees deze klassieker onlangs nog altijd mee te kunnen hoppen met de actualiteit. Veel in beslag genomen drugs en aanverwante narcotica verdwijnt niet zelden in de welbekende pofbroek van oom agent. En dat terwijl de verbrandingsoven toch echt de wettelijke vernietiging zou moeten uitvoeren. Moeten inderdaad. Ook weer zo’n cryptische omschrijving die de politie vaak alleen toepast indien overheersend eigenbelang.
Voor alle speedgebruikers is er in ieder geval goed nieuws. Toen er een massa amfetamine de verbrandingsovens passeerde, bleek het partijtje opeens zo’n tachtig kilo lichter. Waar die tachtig kilo gebleven is weet niemand. Gelukkig weten we wel wie de sleutel heeft.
Grammetje voor jou, auto voor mij
Afijn, de politie vraagt even aandacht voor het volgende: onze nationale flik zou de onze niet zijn als het binnen de korpsen niet zou prikkelen van de handelsgeest. Want het is niet alleen in beslag genomen drugs die de juut graag in eigen zak steekt. Volgens de Inspectie Openbare Orde en Veiligheid wordt men ook erg blij van auto’s en geld. Prima handelswaar natuurlijk. En wanneer je bij een politiekorps zit, is het kinderspel om een handeltje in het één of ander te beginnen. “Heel veel agenten hebben een sleutel van de kluis waarin de korpsen de ingenomen spullen bewaren. Zodoende weet niemand wie wat eruit haalt.” aldus Inspectie OOV.
Het moge duidelijk zijn waar je een lekker lijntje kunt scoren indien je huisdealer weer eens is opgepakt: Gewoon bij die autoritaire kale doch niet zo slimme vriendelijke kerel van drie huizen verder. Behalve dat hij vakkundig de katten verzorgt als je op vakantie bent, is hij ook agent van beroep. 1 + 1 = 2 en dat maakt dat men nu weet waar Abraham de mosterd haalt. Voor alle andere handelswaar verwijst ondergetekende nog altijd door naar de Zwarte Markt of een welingelichte kennissenkring. Als de ‘vraag naar’ daar niet beantwoord kan worden, dan weet je –nogmaals- wie de sleutel heeft. En daarom nog een laatste keer: “Je beste vriend de politie.” Want uit alles blijkt dat je de politie maar beter te vriend kunt houden.
