De politiek heeft onlangs een vierpotige stap genomen richting een veiliger Nederland. In Capelle aan den IJssel werd, onder leiding van Henk Bleker (Staatssecretaris EL&I) en Joost Eerdmans (Wethouder Dierenwelzijn te Capelle) de Dierenpolitie gepresenteerd. DeJaap was present om de belangrijkste pijnpunten uit een taaie conferentie te vissen. Want hoe verheugend dit initiatief ook klinkt, de werkelijkheid werpt vraagtekens op.
Cowboytaal
Ofschoon het hier gaat om een kleine proef met twee opsporingsambtenaren (BOA’s), is het volgens Eerdmans “een noodzakelijke stap voor een beter Capelle.” Bleker voegt daar kordaat “Nederland” aan toe. Dat laatste zal moeten blijken. Eerst moet deze proef, die een jaar zal duren, zich nog bewijzen. Wie de uitkomst daarvan gaat beoordelen staat nog niet vast. Het is aannemelijk dat Bleker zich hierover zal buigen. Toch zijn de geluiden rondom de invoering van een Dierenpolitie overwegend negatief. Zelfs Marianne Thieme is tot op de dag van vandaag nog niet overtuigd. Meer kritische geluiden uit Den Haag zullen onvoorwaardelijk volgen. Want hoe verdedig je de aanpak van incidentele dierenmishandeling terwijl –zum beispiel– het aantal woninginbraken is gestegen? Het zal je maar overkomen dat inbreektuig niet alleen oma’s erfenis maar ook het geliefde huisdier meeneemt. Dan ben je dubbel de sjaak. Het vreemde is dat de rijksoverheid dan wel weer een bezuiniging op het Korps Landelijke Politiediensten in de planning heeft staan. Eerdmans geeft toe dat er een schrijnend tekort aan politieagenten is en erkent dat de komst van een Dierenpolitie daar niks aan zal veranderen. “Maar ja, je moet toch ergens beginnen,” is zijn conclusie. Er zijn zelfs diverse gemeenten, waaronder Spijkenisse, Rotterdam en Antwerpen, die interesse hebben getoond. Dat Almelo mogelijk het voorbeeld van Capelle zal volgen, maakt een aanwezige wethouder van die stad bekend: “Ik volg de ontwikkelingen op de voet en denk dat wij zeer snel zullen overgaan tot het vormen van een Dierenpolitie.” Dat klinkt als cowboytaal. Waarom zou je je mengen in een proef terwijl er nog nada aan resultaat is gemeten?
Woef!
Volgens Bleker zijn de twee aangestelde dierenagenten “zeer gekwalificeerde vakmensen.” Inzicht in de ontplooiing van die kwaliteiten, leert dat elke stommeling dit werk zou kunnen doen. Een ‘opleiding’ tot dierenagent is namelijk in drie dagen geklaard. De ingrediënten zijn een eendaagse theorieles namens het Ministerie van EL&I en de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming (LID). Aansluitend volgt twee dagen snuffelen in de praktijk. Dit betekent niet veel meer dan een wandeling met de LID. Of dat het was? Ja, meer is er volgens het ministerie niet nodig om een Dierenpolitie-badge op je jasje te spelden. Een certificaat is nog makkelijker te behalen dan een hbo-diploma.
Overigens worden de Capelse dierentoezichthouders niet vrijgemaakt om zich vierentwintig uur per dag op dierenleed te concentreren. “Indien zich gevallen van dierenmishandeling of verwaarlozing voordoen, behandelen de aangewezen BOA’s deze met prioriteit,” zo stelt een verklaring van de gemeente. Deze inzet moet meer gezien worden als een leuk extraatje dat vooral in het leven is geroepen om de beloftes van Eerdmans (speerpunt EénNL, 2006) en de PVV (kort daarna) in te willigen. Dat daadkracht (groot of klein) blijkbaar werkt is duidelijk. Ondanks een groeiende linkse oppositie doen de rechtse partijen het nog altijd goed in de peilingen. Het kabinet Rutte-Verhagen gaat dus stug door met het inlossen van beloftes. “Ik verwacht binnen twee maanden een plan van Ivo Opstelten aan de Tweede Kamer voor de inzet van een nationale Dierenpolitie,” zo besluit Bleker. Of we iets aan deze ontwikkelingen hebben of niet, tot aan de Haagse politiek breidt het dierenwelzijn haar territorium de komende maanden uit. Woef, woef!
