Ik overweeg een vriendin te nemen. Dat klinkt alsof ik er binnenkort eentje uit het asiel ga halen. Zo is het niet bedoeld. Een beetje zorgzaam type zou echter wel prettig zijn. Dat ze mij lekker met rust laat als ik op de bank voor mij uit zit te staren. Verstandig genoeg om die jongen even in z’n eigen wereld te laten verkeren. Ik denk dat zo’n vrouw vrij gemakkelijk te vinden is. Als je tenminste bereid bent tot een verhuizing naar de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Je kunt het meisjes uiteraard niet kwalijk nemen. Waarom zou je het gezeur van een man willen aanhoren, als je ook lekker carrière kunt maken? Gordon interviewen, tussendoor nog even George Clooney en dan naar de bruiloft van een vriendinnetje in New York. Ik moet altijd erg lachen om de columns van Jeffrey Wijnberg in de Telegraaf. Deze psycholoog draait alles om. Als een cliënt bij hem komt klagen dat hij geen vrouw kan krijgen, dan zegt hij zoiets als: waarom denkt u dat u leuk genoeg bent om een partner te hebben? Provocatieve therapie noemt hij het zelf.
De Vraag
“Een vriendin neem je niet, die krijg je”, vertelde een wijs man mij ooit. In dat kader is het interessant om jezelf De Vraag eens te stellen. Waarom ben ik leuk genoeg om een partner te hebben? Je zou het bijna marketingtechnisch kunnen benaderen. De Vraag als het begin van een zoektocht naar unique selling propositions, kernwaarden en een geheel nieuwe merklading. De mens als product. Het past prima in de tijdgeest, dus waarom niet?
Na het aanmaken van een profiel op een datingsite heb ik de aantrekkelijke gebruikersnaam tmsr83943392. Ik kom meteen drie bekenden tegen. Een oud-studiegenote, de beste vriendin van een voormalige huisgenote en een buurmeisje. Eens kijken of ze met mijn nieuwe merkstrategie wel voor de bijl gaan.
Raymond Taams is single en piekert veel.
