Onlangs werd Pieter Broertjes aangesteld als burgemeester van Hilversum. Allerlei mensen en media reageerden als door een wesp gestoken. “Regenteske, netwerkende en baantjesjagende theedrinkmentaliteit”, zulke termen vlogen al snel door de digitale ether. Het waren heus niet alleen PVV’ers die zulke dingen riepen. Zelfs Groenlinksers schreven “de aanstelling van Broertjes bewijst dat oldskool baantjes geven nog bestaat en dat kongsi tussen media&politiek springlevend is”. Zulke reacties zijn typerende reacties op alles wat de Partij van de Arbeid doet. Het getuigt van een bijna blinde haat tegen en een diepgaand wantrouwen jegens de sociaaldemocraten. Die haat was afgelopen week weer heel erg manifest, in de rel rond Mei Li Vos en 4 mei.
Dat de PVV leeft van die PvdA-haat is genoegzaam bekend, maar dat ongenoegen zit veel breder. Dat is eigenlijk raar. PvdA’ers zijn over het algemeen best fatsoenlijke mensen, die het beste met iedereen voor hebben. PvdA’ers zijn in ieder geval niet per definitie slechter dan VVD’ers, CDA’ers, GroenLinksers of partijlozen. Sinds de Fortuyn-revolte is de Partij van de Arbeid echter altijd de kop van Jut. Vaak terecht, een Eveline Herfkens die geen geld wil terugbetalen is niet de beste reclame voor de sociaaldemocratie. De voortdurende waggelkoers op multicultigebied doet de partij ook geen goed. Vaak is de kritiek ook onterecht.
Goede burgemeester, slechte zet
Waarom zou Pieter Broertjes bijvoorbeeld geen goede burgemeester van Hilversum zijn? Hij heeft meer managementervaring dan het gemiddelde oud-Kamerlid dat ergens een kleine gemeente onder zijn hoede krijgt. Hij weet hoe het is in een lastige omgeving te functioneren en heeft bovendien goede contacten op vele terreinen van de samenleving. De gemeenteraad van Hilversum is bovendien ook niet gestoord: die kiezen niet iemand uit alleen omdat het een PvdA’er zou zijn. Baantjes verdelen is tegenwoordig heus niet zo makkelijk, de gemeenteraad bepaalt immers de facto wie er burgemeester wordt. Sterker nog, is het niet heel gezond dat iemand die niet uit de politiek komt eens een burgemeesterspost krijgt? Waarom mogen mensen uit het bedrijfsleven, inclusief de media, geen politieke ambities hebben? Ton Elias die de Kamer inging was ook geen grote schande. Maar ja, Pieter Broertjes is een PvdA’er.
Het probleem van de PvdA zit in de reeds genoemde kop-van-Jutfunctie die de PvdA al jarenlang heeft. Zo bezien is het een wonder dat die partij nog actieve leden en stemmers heeft. Dat imagoprobleem is maar op een manier op te lossen: namelijk rücksichtslos omgaan met politici. Maak Marleen Barth géén lijsttrekker voor de Eerste Kamer, hoe goed ze het ook bedoelt. Sluit alle politici die iets met corruptie van doen hebben keihard uit. Elke vorm van pluchekleverij moet vermeden worden, elke schijn van baantjesjagerij moet de kop in worden gedrukt, elk deelraadslid dat gekke ideeën heeft over vrouwen en handen geven moet je wegbonjouren. Dat is de enige manier waarop je als sociaaldemocratie van het imago van pappen en nathouden, van baantjesmachine af kan komen. Dan betekent dat soms maar dat je een keer niet “de verantwoordelijkheid neemt”, dat je, ondanks uitstekende kandidaten uit de samenleving, niet gaat voor die wethoudersfunctie. Natuurlijk is het even slikken voor een bestuurderspartij, maar wel de enige manier om van PvdA-haat af te komen. Geen topburgemeester hebben in Hilversum is dan een klein offer.
Huub Bellemakers houdt best van PvdA’ers, als ze maar richting GroenLinks neigen.
