Natuurlijk, een Mario Cipollini was Joop Zoetemelk niet. Geen macho, geen bravoure en ‘pffff’ als meest geciteerde uitspraak. Toch had Joop ook zijn trots. Uiterlijke trots ook, en die zat ‘m in details die de gemiddelde wielervolger waarschijnlijk niet zijn opgevallen.
Waar Mooie Mario wielertenues aantrok met keizer- en tijgerprints, koos Joop voor iets wat volgens mij nog nooit iemand had gedaan: gele boordjes. Het was 1981, het jaar nadat ‘de eeuwige tweede’ eindelijk de Tour de France had gewonnen. Net als in 1980 kwam Zoetemelk uit voor de TI Raleigh Creda-ploeg van Peter Post. Wiens idee het was weet ik niet maar ineens waren daar, gedurende het seizoen, aan zowel de kraag als de mouwtjes extra gele boordjes. Geel, ter herinnering aan Joops grootste overwinning. Heel normaal toch? De wielertruien van oud-wereldkampioenen worden immers ook opgeleukt met regenboogboordjes.
