Vis voor de zwijnen

20-09-2011 10:00

Vroeger werd de waslijn steevast leeg gejat door de zigeuners. Wat moest de buurman immers met damesonderbroeken? Nu zijn het de Polen. Ze gaan niet voor ons wasgoed, maar wel voor onze vis. Met busjes vol gaat de zeelt – volgens zeggen – naar Polen, verdwijnt onze snoek via de achterdeur naar restaurants of glijdt de Hollandse aal zelfs rechtstreeks in de Oost-Europese pan. Waarom vangen we anders zo beroerd, terwijl de deskundigen zeggen dat het goed gaat met de vis? Georganiseerd hobbyvissend Nederland luidt de noodklok en deze keer is het BN De Stem die de verontwaardiging – heel toepasselijk – stem geeft. Zo gaan we niet met elkaar en onze karpers om in dit land!

Martial arts aan de waterkant
Wij Hollandse hengelaars zijn gereglementeerd en gecontroleerd. Van onze contributie en visakten worden de vis en zijn biotoop in optimale conditie gehouden. In feite zijn wij geen platvloerse vissers, maar eerder beheerders van de natte fauna. Mannen en vrouwen die middels de nylonlijn een relatie met de vis aangaan. Martial Arts aan de waterkant (door de slootsamoerai aangeduid als ‘het gevecht’ of ‘de strijd’). Met als verplicht sluitstuk de genade: de visser incasseert zijn overwinning in alle bescheidenheid, houdt het slijmkleed in tact, onthaakt zorgvuldig maar beslist, toont zijn respect voor de vis en geeft het dier levend en zonder geplons terug aan zijn element.

Maar zelfs als die Polen daadwerkelijk de vijver leegvissen, dan is het een geruststellende gedachte dat er nog vissers zijn die niet doen of ze hun jachtinstinct en moordlust hebben gesublimeerd tot een vorm van symbolische strijdkunst. Fijn om te weten dat er nog mensen zijn die het vangen van vis zien als het vergaren van voedsel en vervolgens niet te beroerd zijn om die vis zelf ‘schoon te maken’, te bereiden of te koop aan te bieden. Goed dat niet iedere hengelaar zijn vangst zorgvuldig terugzet om daarna bij de visboer of supermarkt duurzaam gevangen vis te gaan kopen en af te geven op de barbaren die vis vangen om te eten.

CC-foto: Martien Sleutjes