We’ve got them. Zo klonk het bijna toen de politie bekend maakte dat de jongens, want ja dat zijn het, die verdacht worden van de roofmoord op de juwelier gevonden waren. Een beetje Hollywood-achtige roof die hoogstwaarschijnlijk anders gepland was, liep toch ietsje anders af. De jongens hebben de man neergeschoten en hij is onderweg naar het ziekenhuis overleden. ‘Ze zijn een beetje dom geweest’, denken velen.
Pief-paf-poef
Eén van de jongens had zich praktisch om de hoek verstopt en was dan ook snel gevonden. De andere jongen pakte het in eerste instantie slimmer aan, hij vertrok naar zijn familie in het buitenland. Tot noch toe niet zo dom, ging hij lekker. Toen hij zich meldde bij de Nederlandse ambassade – in overvallers-optiek ging hij al iets minder – was er in principe nog niet veel aan de hand. Totdat hij besloot om op de nationale Georgische televisie te bekennen dat hij pief-paf-poef met zijn pistooltje had gedaan. Zelf onze brave Moskowicz vond dit een beetje dom.
Privacy, Smivacy
Het is ook redelijk dom te noemen, maar waar zou dit nu aan liggen? Zou het aan de opvoeding hebben gelegen? Aan de wijk waar de jongens zijn opgegroeid? Aan de school? Aan de vrienden? Vragen die nog even moeten wachten, want er zijn belangrijkere dingen, namelijk inbreuk op de privacy. Het rare is namelijk dat de meeste mensen verbolgen zijn om het feit dat advocaten van mening zijn dat de verdachten, in dit geval de jochies, ook recht hebben op privacy. Ja dames en heren, dat recht op privacy staat in de Nederlandse Grondwet en wel artikelen 10 tot en met 13. Mensen hechten hier ineens erg veel waarde aan wanneer het om hun eigen gegevens gaat zoals bijvoorbeeld het elektronische patiëntendossier, huurverhoging bij de woningbouw of de invoering van de wietpas. Als het dan gaat om negentienjarige jongens die slechte keuzes hebben gemaakt in een zeer korte tijd, dan maakt het niet uit. We nagelen ze gewoon aan de schandpaal.
