Poëzie op zondag: Snuiven

20-05-2012 16:00

Snuiven

De geur van narcissen met open gesperde kelken die
schreeuwerig zingen en geel
lonken.
Kijk eens, hoe mooi ik ben.
Ruik me, pluk me, bevrucht me.

De geur van het eerst geroosterd vlees,
vet en druipend rokend.
Om in te prikken, te bijten,
op te zuigen.

De geur van zonnebrandcrème
uitgesmeerd op schouders,
door warme handen met jagende vingers.

De geur van zindering die de
avondlucht zwaar maakt.

De geur van naderende zomer die naar ontucht zweemt.