‘Als doorpakkende doener geloof ik in kansen voor mensen en die kansen moeten gepakt worden’, zei iemand op het GroenLinks congres. Zomaar iemand? Een dronken clown? Een verzopen nijlpaard? Nee een kandidaat Kamerlid. Een volwassen vrouw, met een stel hersens en een huis. Ze had het opgeschreven, uit haar hoofd geleerd en iemand had het arme mens spreektijd gegeven. Het was een prachtige zin: wonderschoon van ellende.
Een jammerlijke uitschieter zou je hopen, maar op de congressen van afgelopen zaterdag regende het platitudes, ongeïnspireerde oneliners en managementcliche’s. Het ging allemaal over ‘Samen’, ‘Vertrouwen’, ‘Iedereen’ en ‘Toekomst’. Nu pleit ik zelf ook nog al eens voor meer hoop en verbroedering en dat mag iedereen magere, holle retoriek vinden van een naïeve, narcistische kleinkunsttoffee, omdat ik er niet bij zeg hoe ik de staatsschuld wegwerk of vijfhonderdduizend banen creëer, maar ik pretendeer ook niet dat ik de beleidsmatige waarheid in pacht heb. Ik blijf bij mijn leest.
” Je kunt niet door een of andere opiniepeiler in de Waku Waku-straat laten uitrekenen dat mensen behoefte hebben aan hoop. “
Als je naast het bedenken van ingenieuze oplossingen niet in staat bent om een oprecht, inspirerend verhaal te vertellen, doe het dan ook niet. Het moet namelijk wel van binnenuit komen. Je kunt niet door een of andere overbetaalde opiniepeiler in de Waku Waku-straat laten uitrekenen dat mensen weer behoefte hebben aan hoop en optimisme en dan als een soort Pavlov Papegaai het draaiboek van Hoop afdraaien.
Zonder hun
Samen is helaas een manier geworden van partijen om te zeggen: ‘Samen gaan we het doen, maar dan wel zonder hun’. Roemer vraagt ons te kiezen of we Nederland socialer of liberaler willen, alsof het nooit eens mogelijk zal zijn om daar een fatsoenlijk evenwicht tussen te vinden. Aan het einde van het weekend kwam Ronald Plasterk tot slot nog even Sywert van Lienden sarren op Twitter. Broeder van Lienden was natuurlijk de EK-finale aan het kijken, zoals elke gezonde man, maar liet zich niet afpoeieren door de politicus die in zijn vrije tijd het liefst samen met Rutger gaat proseccomazuipen op Ibiza. Hij ownde ome Roon harder dan Spanje Italië. 5 – 0 voor Sywert! Althans, zo zag elke neutrale toeschouwer.
” Politici die denken dat het verbieden van vuurwerk met oud en nieuw ook maar ene reet bijdraagt aan een mooiere samenleving. ”
De talloze spinners op Twitter zagen iets anders. Die zagen het hele weekend iets anders. In de ogen van de spinners hebben hun partijgenoten het in verkiezingstijd namelijk altijd bij het rechte eind. Altijd. Nooit niet dus. Dan is die nonsens over ‘doorpakkende doeners’ opeens ‘een hele inspirerende boodschap’ en is Emile Roemer de JFK van zijn generatie. Eenkennig dogmatisme, dat doet denken aan de kernhouding van de armzalige populisten, waar de socialen normaal altijd zo op lopen te fitten. Ik word er doodziek van. Van mensen die pretenderen genoeg te hebben van haat en polarisatie, maar ondertussen alleen hun eigen partijgenoten ophemelen en alle andere politici naar beneden praten. Die in hun eigen ideologische verstikking vastroesten zonder het door te hebben en voortdurend prediken over gemeenschapszin, terwijl ze alleen maar bezig zijn om hun eigen politieke club naar een zetel meer te spinnen. Die, als je ze daarmee confronteert, beweren dat je eigenlijk gewoon niet links genoeg bent. Die denken dat het verbieden van vuurwerk met oud en nieuw, of het opschroeven van de leeftijd om een gezellig biertje te mogen drinken, ook maar ene reet bijdraagt aan een mooiere samenleving.
Samen!
Nou, ik heb nieuws voor ze: als je de pretentie hebt partijen en mensen bij elkaar te brengen, maar zelf geen enkele bereidheid toont om met andersdenkenden tot overeenstemming te komen, of in verkiezingstijd het goede voorbeeld te geven, dan biedt je Nederland weinig meer hoop op saamhorigheid dan het stel populisten dat de gulden aan het persen is en de Europese vlag verbrand, dat chronisch zieken hun onafhankelijkheid ontneemt en dat het onderwijs laat wegzakken in een moeras van aanmatigende leegheid. Dus: grow up, walk the talk, of hoepel op met je Samen!
” Grow up, walk the talk of hoepel op met je Samen! ”
Van een van de spinners kreeg ik naar aanleiding van deze razernij te horen dat ik gewoon van mijn Moral High Ground moet afkomen. ‘Dat scheelt een hoop frustraties’, zei de beste man. Het valt te betwijfelen of hij de grenzeloze ironie van die opmerking zelf doorhad.
Johan Fretz stemde ooit PvdA en is sindsdien doodsbang voor rozen.
