Als 27e president van de Verenigde Staten kwam William Howard Taft een keer vast te zitten in de badkuip, waarna er in het Witte Huis een bad kwam te staan met de grootte van een klein zwembad. Taft was met zijn 137 kilo namelijk legendarisch dik. De 27e president van de Verenigde Staten leefde gedurende zijn ambtstermijn in de schaduw van zijn voorganger Theodore Roosevelt.
William Howard Taft werd geboren op 15 september 1857 in een goede buurt in Cincinnati, Ohio. Hij groeide op als een welgemanierde en jolige jongen. Taft ging rechten studeren aan Yale university, waar hij in 1878 afstudeerde. Hij was hier één van de beste van zijn klas en tevens een vooraanstaand lid van gezelschap ´Skull and Bones`. In 1886 trouwde hij met de ambitieuze Hellen Herron die veel potentie in haar dikke echtgenoot zag. Het echtpaar kreeg drie kinderen.
Entree in de politiek
Tijdens zijn studententijd was zijn eerste baantje dat van rechtbankverslaggever en de daaropvolgende twintig jaar vervulde hij tal van juridische functies. Pas toen president William McKinley hem in 1900 benoemde tot hoofd van het burgerlijk bestuur van de Filipijnen, een gebied dat net op Spanje was veroverd, trad hij toe tot de politieke arena. Als gouverneur-generaal van 1901 tot 1904 kocht hij een aanzienlijke hoeveelheid land van het Vaticaan dat hij voor een lage prijs aan landloze mensen uit de Filipijnen verkocht.
Presidentskandidaat Taft
Vier jaar na zijn aanstelling in de Filipijnen werd hij door Theodore Roosevelt benoemd als minister van Oorlog en moest hij toezicht houden op de aanleg van het Panamakanaal. In deze periode sloeg Taft, op aandringen van zijn vrouw ‘Nellie’, tot drie keer toe een aanbod af voor een plaats in het Hooggerechtshof. In plaats daarvan werd hij in 1908 door Roosevelt, die zelf besloten had zich na twee termijnen niet opnieuw verkiesbaar te stellen, aangedragen als kandidaat voor de Republikeinen bij de presidentsverkiezingen.
In de schaduw van Roosevelt
Taft had zelf nooit de sterke ambitie gevoeld om het presidentsambt te verwerven want zijn hart lag in het recht. Zijn vrouw Nellie zag dit anders. Tijdens een gesprek in het Witte Huis tussen Roosevelt, Taft en Nellie, sprak Roosevelt: “Ik zie een mooie positie in het verschiet”. “Het Hooggerechtshof?”, vroeg Taft zich af. Maar zijn vrouw riep: “Het presidentschap”. Roosevelt hoopte hiermee achter de schermen nog steeds de touwtjes in handen te kunnen houden. Zo sprak Taft ooit over Roosevelt: “Als iemand vraagt naar de president, dan kijk ik om mee heen waar Roosevelt is”. Als 27e president van de Verenigde Staten bleef Taft dan ook in de schaduw van zijn voorganger staan.
Beleid van Taft
Ondanks zijn schaduwpositie, boekte Taft enkele successen. Zo begon hij een pakketdienst, zette het ministerie van Arbeid op, voerde de achturige werkdag in, breidde de rechten van ambtenaren uit alsmede de vervolging van antitrust. Ook stemde hij in met twee amendementen op de grondwet: het instellen van federale inkomstenbelasting en de directe verkiezing van senatoren. Hij was echter beter in het voeren van administratie dan in het bedrijven van politiek. Hij vergat namen, dutte in tijdens vergaderingen, hield niet van handjes schudden en leugentjes om bestwil waren nauwelijks te bespeuren bij de president.
Presidentsverkiezingen
Roosevelt was in de loop van het termijn van Taft niet gecharmeerd door zijn aangedragen kandidaat en bij de naderende presidentsverkiezingen legde hij hem het vuur aan de schenen. In de verkiezingen ging de strijd tussen Taft, Woodrow Wilson en Roosevelt, die zijn eigen partij had opgericht. De Republikeinen waren zo verdeeld tussen Taft en Roosevelt, dat er voor het eerst sinds 1892 weer een democraat in het Witte Huis kwam. Overigens tot groot genoegen van Taft, die als president niet erg gelukkig was geweest.
Droom Taft komt uit
Na zijn aftreden in 1913 was Taft acht jaar hoogleraar in de rechten aan zijn oude universiteit Yale. Vijf jaar later verzoende Roosevelt en Taft zich toen ze elkaar bij toeval in een restaurant tegen het lijf liepen. Uiteindelijk werd Taft tot zijn grote vreugde in 1921 benoemd tot voorzitter van het Hooggerechtshof. Volledig in zijn nopjes schreef hij kort voor zijn dood: “Ik kan me niet eens meer herinneren dat ik ooit president was”. Taft overleed op 8 maart 1930 in Washington D.C. Hij was de eerste ex-president waarvan de begrafenis op de radio werd uitgezonden.
Marianne van Exel is hoofdredacteur van IsGeschiedenis.nl, het weblog dat dagelijks historische achtergronden bij het nieuws biedt. Dit artikel werd tevens daar gepubliceerd.
