De geletruidrager zit stevig in zijn zadel, maar de zege is nog lang niet binnen. Bradley Wiggins moet zijn gedachten er wel bijhouden. De komende dagen zijn cruciaal. Cadel Evans begint namelijk in vorm te
komen. De Australische Tourwinnaar piepte en kraakte donderdag in de finale van de koninginnenrit. En dat voorspelt niet veel goeds voor de concurrentie.
Huh? Hoor ik je denken. Weet die Leander wel wat hij zegt? Iemand moet lossen, kan amper nog rondjes trappen en kwam minuten later dan winnaar Pierre Roland binnen. Normaal, zeg maar in Gesinks geval, zou dat genoeg zijn om de renner af te schrijven. Hij zou, bij wijze van spreken, ’s avond zijn tas al kunnen inpakken. Wanneer hij bij de eerste klim uit de bus valt, zit hij zo in het vliegtuig terug naar Down Under.
Maar nee. Cadel Evans is niet zo. Evans is een wieltjesplakker eerste klas, om het daarna koel en vakkundig af te ronden. Een wielrenner vande hoogste klasse dus. Dat hebben we vorig jaar wel kunnen zien. Degebroeders Schleck, toen nog van een acceptabel niveau, en Alberto Contador lieten Evans alle kanten van het Franse asfalt zien. Bij een van de klimmetjes naar boven moest Evans zelfs van fiets wisselen. De exacte reden weten we nog steeds niet, maar het beeld van een ontredderde Australiër zei meer dan genoeg. Tot dat ene omkeerpunt, toen Andy Schleck met een geweldige solo de Galibier opreed. Evans hoorde in zijn oortje dat zijn gele trui op de tocht stond en had er genoeg van. Hij wilde de Tour niet weggeven en besloot te vechten. De achterstand van vier minuten reed hij in zijn eentje tot twee minuten. Een paar dagen later wist de ontketende wereldkampioen in een tijdrit de eindoverwinning naar zich toe te trekken.
Het scenario van vorig jaar zou dit jaar zomaar herhaald kunnen worden. Zijn rivalen, de gebroeders Schleck zijn vervangen door de twee kopmannen van Sky en Contador, is herboren in de vorm van Vincenzo Nibali. Zijn drie grootste concurrenten staan er momenteel beter voor dat Cadel. Toch houdt hij vertrouwen. Hij is overtuigd van zijn kunnen en moet haast wel denken aan de ommekeer van vorig jaar.
Cadel Evans piept en kraakt en dus ligt het hoogste Tourpodium voor hem in het verschiet. Contador en de Schlecks kunnen dat beamen.
