Met tegenzin zette ik de koers aan afgelopen zondag. De finale was eigenlijk te gemakkelijk voor spektakel. Zelfs sprinter John Degenkolb, winnaar van drie etappes, had al aangekondigd dat hij over de top van de Olympische berg (Spelen van Barcelona 1992) zou raken. Toch zei een stemmetje in mijn achterhoofd: ‘er gaat wat gebeuren’. Onbewust antwoordde een andere stem: ‘Lars Boom’. Lars Boom werd helaas geen winnaar van de achtste etappe in de Vuelta. Hij toonde zich niet eens in de finale. Toch ben ik blij dat ik gekeken heb, wat een spektakel. Wederom. De hele Vuelta bewijst zich eens te meer als grote ronde. Bijna elke etappe is tot nu toe spannender dan die van haar Franse evenbeeld. Een van de renners die de ronde kleur geeft, is Joaquim Rodriguez. Momenteel de leider van de Vuelta.
In de schaduw van Valverde
‘Purito’ wordt hij liefkozend genoemd. Wat klein sigaartje betekent. Joaquim Rodriquez is niet groot van stuk. Slechts 1.69 meet de geboren Catalaan. Toch heeft de kleine man een groot hart vol passie en bravoure. Rodriquez is al 33 jaar. Oud voor een renner, die pas sinds 2010 grote wielersuccessen behaald. Lange tijd stond Purito namelijk in de schaduw van Alejandro Valverde, de kopman van Movistar. Nu tevens één van zijn grootste concurrenten voor de eindzege en etappezeges in de Ronde van Spanje. Lange tijd mocht hij niet voor eigen kans rijden, terwijl zijn talent duidelijk zichtbaar was. Alles draaide om zijn onverslaanbaar geachte kopman. Toch won Rodriquez in 2007 het Spaans kampioenschap door uitgerekend zijn kopman in de sprint te verslaan.
Kopman van Katoesja
Sinds 2010 koerst Rodriquez voor het steenrijke Russische Katoesja. Deze ploeg verwelkomde hem als nieuwe kopman nadat hij als tweede was geëindigd in Luik-Bastenaken-Luik van 2009. Eindelijk mocht hij voor eigen kansen rijden. Dat het kopmanschap niet zwaar op zijn schouders rustte, was gelijk al duidelijk. Met ereplekken in diverse klassiekers en etappezeges in de Tour en Vuelta sloot Purito het seizoen af als de nummer één van Worldranking. Dat dit geen toevalstreffer was, bewees hij in 2011. Wederom kon hij zich met de besten meten. De enige pech voor Rodriquez was dat Philippe Gilbert een topseizoen had, waardoor hij geen klassieker op zijn naam kon zetten. In 2012 lijkt alles op zijn plaats te vallen voor de Catalaan. Overal waar hij komt doet hij mee om de prijzen. In het voorseizoen pakte hij al zeges in de Tirreno-Adriatico, de Ronde van het Baskenland én de Waalse Pijl. Daarnaast won hij twee etappes in de Giro d’ Italia en besteeg hij voor het eerst in zijn carrière het podium van een grote ronde.
De Ronde van Spanje
Deze tweede plek in de Italiaanse ronde smaakt naar meer. Daarom sloeg Rodriquez de Tour de France van dit jaar over, teveel tijdritten, en concentreerde hij zich helemaal op de Vuelta. En met succes. Purito won inmiddels één etappe en draagt sinds een aantal dagen het rode leiderstricot. De trui zit hem gegoten. Een echte Toreador. Hij fungeert als rode lap voor zijn concurrenten bij elke steile heuvel die in de finale beklommen moet worden. Afgelopen zondag was hij op de Montjuïc wederom de rode lap. De stieren kwamen alleen niet. Slechts Gilbert kon volgen en won de etappe in Barcelona. Het leek of Purito zijn Belgische rivaal de zege gunde. Hij pakte immers met Gilberts hulp de broodnodige seconden voor het klassement. Seconden die spaarzaam zijn in deze spannende Vuelta. Hoewel Rodriquez in de tijdrit ongetwijfeld veel zal verliezen, kan hij met de getoonde aanvalslust een serieuze bedreiging vormen voor Contador en Froome. Als hij op elke heuvel en berg blijft aanvallen, maakt hij door de bonificatieseconden zeker eens kans.
CC-Foto: Petit Brun
