Onder de rivieren in Nederland kijkt men er het hele jaar naar uit: carnaval! De Nederlandse versie verbleekt echter bij het massale manier waarop het volksfeest wordt gevierd in Brazilië. Iris Hannema doet de hele week verslag vanuit Zuid-Amerika middels foto’s, filmpjes en tekst. Vandaag deel twee van de zevendelige miniserie: eerste hulp bij berovingen!
De Engelsman is gisteren gerold van zijn iPhone in een stampend druk feestje op de berg van Santa Teresa. Vroeger was deze wijk onbegaanbaar levensgevaarlijk, maar sinds kliederkunstenaars en creatieve mafketels er kwamen wonen, is het getransformeerd in de coolste buurt van Rio. Tussen de hippe hostels en sushibars liggen nog steeds heel veel enge sloppenwijken, de beruchte favela’s. Tegenwoordig gaan er zelfs toeristische tours door de armoe, zodat wij met onze iPads mensaapjes kunnen fotograferen.
De Engelsman dus. Hij was ravende toen hij plots boem zijn telefoon kwijt was in een zee van mensen. Erger is het als er een pistool tegen je verbrande voorhoofd wordt gehouden maar goed, kwijt is kwijt. De Engelsman wilde wraak. Dus ging hij gisteravond naar een andere straatfeestje hier op de berg met een fles zonnebrand in zijn broekzak. Weer voelde hij handen langs zijn ballen graaien, maar deze keer greep hij het zoekende handje, draaide het tegennatuurlijk ver om zodat het klauwtje bijna brak en spoot de gehele inhoud van de fles Engelse, dikke vette niet uit te smeren zonnebrand tot de laatste druppel in het gezicht van het spierwit geworden jongetje. Ik vond het een beetje zielig, het rovertje ondergeflatst met een eigentijdse pek en veren.
Hier in het hostel in Santa Teresa komt er iedere dag wel iemand piepend terug omdat er waardevol i-speelgoed is buitgemaakt. Gelukkig maar, want zonder deze extra spannende dementie zou het carnaval toch een beetje saai zijn. Dan durft opeens zelfs de grootste bangerik in februari naar Rio te vliegen. Nee, dat zou de sfeer echt niet ten goede komen. Dus moeten we anticiperen. Regel één: neem geen voorbeeld aan de Engelsman. Want de grijpende handjes kunnen van alles tussen onze ribben steken. Regel twee: word je beroofd, geef dan zonder aarzeling alles af en ga niet in onderhandeling. Ik klets niet uit mijn katerige nek, dit is bloedserieus. Ikzelf, uw reismeisje, heeft dan ook werkelijk alles tegen hier. Ik loop met een peperdure camera, een statief en mijn iPhone. Zoveel heb ik over om jullie blauwbekkende lezers een beetje Braziliaans carnavalsgevoel mee te geven. Mijn geld is het enige dat ik niet aan de gehele wereld tentoonstel terwijl ik samba dansend door de naar urine ruikende straten trek.
Mijn knaken zitten verstopt in mijn BH, waar ik een geheim vakje ingenaaid heb. Had de grote zwarte man uit mijn vorige column mij tegen mijn wil meegenomen naar een donker hoekje, dan was ik mijn poen ook kwijt geweest. Regel drie: neem nooit een rugzak mee – tatoeëer liever het woord toerist op het voorhoofd – en al helemaal geen idiote luxe met waterzakinhoud en zuigrietje mee op je rug: we zijn geen kamelen! Regel vier: word je beroofd, wees blij, dan heb je immers een goede verhaal voor thuis. Want van een mooie reis onthoud je op termijn slechts drie dingen: neuken, kotsen en beroofd worden. Alaaf!
