Stap nooit van je eerste intuïtief af. Dat was de wijze les van de aflevering van gisteren voor mij. Wie in de supermarkt van rij wisselt, komt vaak bedrogen uit. Dit blijkt ook te gelden wanneer je van mol wisselt. Na één uitstapje te hebben gemaakt in verdenkingsland, ben ik heel hard op mijn bek gegaan. Vorige week ben ik afgestapt van mijn mol Kees en heb ik vrij grote verdenkingen geuit over Carolien. Wat blijkt, Carolien is niet de mol en ook al niet de winnaar. Dan blijven er dus nog twee opties over: Paulien en Kees. Dit keer laat ik me niets meer wijsmaken. Ik ga terug naar mijn aller eerste verdenking. Kees Tol is de mol.
Kees de allemansvriend, maar dan vooral van kandidaten die vervolgens afvallen. Art benadrukt het nog eens duidelijk. Slinks, maar slim. Iedereen vertrouwt deze lieve Volendamse homo die altijd vrolijk is en de groep weet te motiveren voor een simpel ‘enkel enkel dubbel’ dansje. Wie beter kijkt ziet wel degelijk zijn streken. Achter zijn aanstekelijke bulderlach schuilt een goede leugenaar. Hoe vaak heeft deze jongen voor de camera verklaard dat hij absoluut niet de mol is? Kaken strak op elkaar en een blik op oneindig. Misschien is het wel dat je hem zo graag wíl geloven, maar schijn bedriegt.
Tel de som maar op. Welke speler wil nou niet zijn eigen mollenboekje terug wanneer dit van hem is afgepakt? Je mollenboekje is je bijbel in dit spel. Alle verdenkingen, verdachte gedragingen en gedachtegangen zijn opgenomen in dit dagboek. Dat boekje vertrouw je toch niet toe aan een medekandidaat? Wanneer Carolien aanbiedt om zijn mollenboekje terug te geven, in ruil voor de pot, zegt hij zonder na te denken “nee”. Ook zijn tweede kans om zijn boekje terug te krijgen slaat hij af. Iemand die zijn mollenboekje niet terug wil hebben is sowieso verdacht. Wanneer Carolien zijn boekje heeft gelezen is er zelfs geen schrik af te lezen van zijn gezicht. Er is misschien zelfs een greintje plezier te zien in zijn ogen. Een greintje plezier dat zegt “You’re fucked Carolien, want mijn boekje staat vol leugens”. Ze is erin getrapt, ook de laatste kandidaat waar Kees zijn charmes aan toont, moet het veld ruimen.
Dat Paulien de mol niet is geloof ik nu wel op haar woord. Ze zegt dat ze niet kan liegen, maar wat Paulien wel heel goed kan is doemdenken en rare gedachtegangen uiten. Haar uitspraken van de afgelopen weken zou ze in een boekje moeten bundelen. Waarschijnlijk verkoopt het net zo goed als haar eerdere taalboeken. Een mooie uitspraak van gisteren was de omschrijving van een hotelkamer: “waar het mij aan deed denken was een soort satanistische sm-kamer, of een hoerenkast waar een hoer geofferd werd op een altaar”. Carolien wist Paulien echter goed te complimenteren: “Paulien, dit is zo jouw ding”. Steek die maar in je zak Paulien.
Gelukkig omschrijft ze zichzelf daarna nog een keer op een lumineuze wijze, waarbij ze zichzelf identificeert met Kees. Kees is naar eigen zeggen 100% gay en vindt dit een excuus om verstand te hebben van kleding. Evenals Paulien: “diep in mij leeft een homofiele man die het fijn vindt om zijn vrienden en vriendinnen van advies te voorzien over kleding”. Misschien kan zij zichzelf eerst voorzien van advies, afritsbroeken zijn namelijk niet echt niet in de mode Paulien.
Verder moesten we het gister doen met een heleboel cryptische aanwijzingen. Een hoop aanwijzingen waar, voor een niet oplettende kijker, waarschijnlijk geen touw aan vat te knopen valt. Gelukkig zijn er een hoop handige puzzelaars onder de kijkers die wel raad weten met deze aanwijzingen. Dankzij hen kan ik jullie nu, met onderstaande afbeelding, overtuigen van mijn eerste statement: Kees Tol is de mol. Dat zal volgende week bewezen worden. Let maar op!
