Wat nu, een Metal Gear-game zonder Snake? In Metal Gear Rising: Revengeance is de hoofdrol weggelegd voor Raiden, die liever alles met intense actie doet dan dat hij stilletjes langs vijanden sluipt. Is Raiden mans genoeg om in zijn eentje een Metal Gear-game te dragen?
Het is belangrijk om te vermelden dat dit spel ontwikkeld is door Platinum Games, bekend van de vrij artistieke games Bayonetta en Vanquish. De studio kwam als een geschenk uit de hemel voor Metal Gear-bedenker Hideo Kojima, die in 2009 al Metal Gear Solid: Rising onthulde. Kojima was ontevreden met de geboekte resultaten tijdens de ontwikkeling van het spel, en besloot het te annuleren. Platinum Games gaf aan dat het de ontwikkeling wel wilde oppakken. Het spel kreeg vervolgens een aardige metamorfose.
Een héle aardige metamorfose zelfs. Kojima Productions was al plan om de game anders te maken dan andere delen uit de serie, maar Platinum Games heeft dat idee naar een hoger niveau getild. Revengeance speelt vier jaar na de gebeurtenissen uit Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots. Je krijgt te maken met Raiden, een ‘cyborg’ – half mens, half robot – die als huurling werkt om wat bij te verdienen. Helaas krijgen Raiden en de Verenigde Staten te maken met een terroristisch netwerk dat het een en ander wil opblazen. Raiden moet – nagenoeg in z’n eentje – de terroristische leiders aanpakken; het liefst hard.
Hard is misschien wel een understatement. Overal zie je bloedspetters en lichamen uit elkaar gerukt worden, maar vreemd genoeg vind je dat niet altijd terug in de gevechten die je voert. Op andere momenten is het spel wel volledig ‘over the top’.
Fans van het eerste uur zullen blij zijn met het feit dat het spel ook vol zit met dialogen en prachtige tussenfilmpjes. Het is leuk om bekende personages terug te zien die vertellen wat er in de vier jaar tussen Guns of the Patriots en Revengeance gebeurd is.
Mocht je nog steeds denken dat Revengeance ook maar een beetje op de andere delen in de serie lijkt, dan heb je het helemaal mis. Tenminste, qua gameplay dan. Je zoekt de actie op, dus er is absoluut geen sprake van het ontwijken van de chaos. Aan je zeer sterke katana-zwaard heb je eigenlijk genoeg. Vijanden moet je kapot snijden, tot je er zelf bij neervalt.
Het doet denken aan games als Ninja Gaiden en ook wel een beetje aan Bayonetta. Al in het begin krijg je te maken met een Metal Gear-achtige robot die niet zo snel vernietigd kan worden. Op een werkelijk bizarre manier moet je het mechanische monster verslaan; keihard rennend en door óp afgevuurde raketten te springen. De gekste ideeën kom je tegen in de dik acht uur lange (had wel iets langer gemogen) game.
Naarmate je verder in het spel komt, kun je steeds meer technieken en aanvalscombinaties leren, mits je genoeg zogenaamde BP’s hebt verzameld. Deze punten kun je overigens ook spenderen aan het verbeteren van je uitrusting en je gezondheid.
Het is jammer dat deze game zich niet echt onderscheidt van alle andere hack ’n slash-games. Wel heb je de ‘Blade-modus’, die je met je linkertrekker of de L2-knop activeert. De tijd wordt dan vertraagd, en je krijgt de volledige vrijheid om te kiezen in welke hoek je wilt hakken. Ontzettend handig bij specifieke vijanden en eindbazen, aangezien je soms één zwakke plek nauwkeurig moet raken. Deze modus moet ervoor zorgen dat de gevechten speciaal blijven, maar na verloop van tijd raak je er aan gewend en wordt het een beetje banaal.
Om ervoor te zorgen dat je toch continu bezig blijft om nieuwe vaardigheden te ontdekken en te oefenen, kun je ‘Virtual Reality’-missies doen. Deze nemen je mee naar een specifieke ruimte waar je je pas aangeleerde vaardigheden oefent, of je tactiek kunt bestuderen en verbeteren. Je kunt bijvoorbeeld werken aan je ‘Ninja’-vaardigheid, waarmee je de combinatie van rennen en vechten perfectioneert.
Het is wel jammer dat Metal Gear Rising: Revengeance weinig variatie biedt qua gameplay. Met specifiek blokken, of aanvallen ontwijken, wil het spel weinig te maken hebben. Het lijkt een zeer bewuste beslissing van Platinum Games te zijn geweest, maar het blijkt ook de verkeerde te zijn. Als je het al moeilijk maakt dan moet je namelijk ervoor zorgen dat er duidelijke knoppen zijn om aanvallen te ontwijken of af te slaan.
Metal Gear Rising mist een ‘specialisme’. Iets wat het spel onderscheidt van de rest en waar men nog lang over napraat. Zoiets heeft het spel eigenlijk niet. De ‘Blade-modus’ is meer een gimmick dan een revolutionair systeem voor gevechten, en dat is betreurenswaardig.
Dat is absoluut het belangrijkste kritiekpunt, want voor de rest valt er weinig op aan te merken. Integendeel, Metal Gear Rising: Revengeance biedt zeer overtuigende actie. Het verhaal is interessant, het spel ziet er prachtig uit en kent genoeg verschillende omgevingen. De gevechten zouden af en toe wat meer variatie mogen hebben, maar door de enorme chaos merk je niet eens dat je telkens min of meer hetzelfde doet. Dat is een fijn gegeven.
Daarom kun je Metal Gear Rising: Revengeance kwalificeren als een prima game. Leuk om erbij te hebben, zeg maar. Verwacht echter geen revolutionaire dingen en vooral niet te veel van de ‘Blade-modus’, die een aantal jaren geleden op de E3-beurs menig fan deed kwijlen.
SCORE: 
Metal Gear Rising: Revengeance is gemaakt door Platinum Games en wordt uitgegeven door Konami. De game is verkrijgbaar voor de PlayStation 3 en Xbox 360 (getest). De PEGI geeft de game een 18+-rating vanwege ‘extreem geweld’.
Wil je – om wat voor reden dan ook – contact opnemen met Bits? Stuur een mailtje naar [email protected], of volg Bits op Twitter: ‘@Bitspost’.
