Ongelukkige Feyenoorders in Enschede

18-03-2013 15:40

Een anticlimax is het, een scorende speler die besluit het doelpunt niet te vieren met medespelers of supporters, maar die, medespelers afhoudend, naar de bank rent om daar zijn feestje te vieren. Wel interessant is het om te zien wie de doelpuntenmaker opzoekt. De net aangestelde trainer? De fysiotherapeut die hem zo geholpen heeft met revalideren? Of die wisselspeler die niet kan voetballen, maar zo goed in de groep ligt?

Leroy Fer vierde zijn goal tegen FC Groningen gisteren met wisselspelers Luc Castaignos en Jerson Cabral. Ongelukkige Rotterdammers in het oosten. Ze groeiden samen op op Varkenoord met maar een doel: de naastgelegen Kuip. Een doel dat maar door weinigen gehaald wordt. Maar Fer, Castaignos en Cabral haalden het. Samen met Wijnaldum waren ze voor het Legioen lichtpuntjes in de zwartste tijden. Feyenoord werd tiende onder Mario Been, maar Fer brak definitief door, Castaignos bleek een groot talent en Cabral liet bij vlagen fantastische dingen zien.

Maar het spelen in Feyenoord 1, in de Kuip, bleek voor deze jongens niet de verwachte heilige graal. Thuisnederlagen tegen De Graafschap, NEC en zoveel anderen en met 10-0 op de broek in Eindhoven.

Naar de echte top

Nee, weg moesten ze, weg bij Feyenoord, op naar de echte top. Castaignos vertrok naar Inter, Fer ging naar FC Twente, het nieuwe beloofde land. Meer geld en meer kans op de titel dan in Rotterdam. Cabral bleef in de Kuip, speelde steeds minder en vertrok begin dit jaar ook naar Enschede. Waar hij zijn oude maatje Castaignos tegenkwam, een ervaring armer en illusie rijker, en te duur voor Feyenoord.

Ik zag gisteren drie doodongelukkige jongens, verdwaald in een vreemde stad. Jongens die om vaak begrijpelijke redenen verkeerde keuzes hebben gemaakt. Nu zitten ze daar in het doodsaaie Enschede, nooit iets te doen. Ze komen alleen maar in het nieuws door vervelende privézaken.

Doen alsof er niets verander is

En de sportieve prestaties maken weinig goed. FC Twente blijkt toch gewoon een provincieclub, zo’n boerenclub waar ze in de jeugd altijd grapjes over maakte. Waren ze toen maar… Hadden ze maar…

Door gisteren in Groningen met zijn drieën die goal te vieren konden ze even doen of er niets veranderd is. Of ze nog bij Feyenoord spelen om de titel, met een team vol eigen jeugd.