“Ik geloof er sterk in dat het team de kracht en de wijsheid miste om een geheel nieuwe, innovatieve titel te introduceren en die succesvol in de markt te zetten.” Was getekend, Hideo Kojima; twee jaar geleden in het Amerikaanse tijdschrift ‘Nintendo Power’. De game in kwestie: Boktai: The Sun is in Your Hand. In 2003 verscheen die al op de Europese markt, maar in 2011 deed Kojima er nogmaals zijn plasje overheen
Het idee voor Boktai kwam begin deze eeuw van Hideo Kojima zelf. Vampiers afslachten door zonlicht te gebruiken, dat was het concept van de game. Daarvoor zou niet het licht van een virtuele zon in de spelwereld gebruikt worden, neen! Het moest écht zonlicht zijn. Daarom vroeg Kojima aan de researchafdeling van Konami, die onder meer geur- en vochtigheidssensoren ontwikkelde, of het maken van een goedkope zonnesensor ook mogelijk was. Het bleek uitvoerbaar en de bebrilde Japanner startte met de ontwikkeling van Boktai.
“In een ideale wereld zou ik zelf verantwoordelijk zijn voor het gamedesign, het script en het uitzetten van de koers”, fantaseerde Kojima in hetzelfde Nintendo Power-artikel. “Maar tijdens het ontwikkelingsproces was ik ook bezig met mijn Metal Gear Solid-project, waardoor ik geen andere keuze had dan om Boktai toe te vertrouwen aan mijn team van jonge ontwikkelaars.”
Die jonge ontwikkelaars maakten vervolgens een game die door veel critici geprezen werd en redelijke verkoopcijfers behaalde. Waar zeurde Kojima dan eigenlijk over?
Boktai: The Sun is in Your Hand was geen ideale game, hoewel het de vraag is of Kojima dat had kunnen voorkomen. Het grootste struikelblok zat hem in het gebruik van zonlicht, en dat was nota bene zijn eigen idee! Op een aantal momenten in het spel was het vereist om zonlicht op de sensor in de ‘Game Boy Advance’-cartridge te laten vallen. Was dat niet mogelijk, dan kwam je gewoon niet verder. Dat leidde er onder meer toe dat Boktai onspeelbaar werd zodra je tegenover een eindbaas stond en de zon niet scheen.
Natuurlijk, het hoorde bij de game. Zo zat Boktai nu eenmaal in elkaar. Bovendien was het spel de ideale remedie tegen het cliché-uiterlijk van een nerd: de roomblanke tiener met iets te veel pukkels en puisten. Boktai stuurde de nerd resoluut naar buiten. Tegen de pukkels hielp dat uiteraard niet, maar de jongen kreeg wel eindelijk een gezond kleurtje. En dan waren er nog de andere speltoepassingen waarvoor zonlicht gebruikt werd: zo laadde je geweer sneller op naarmate de zon feller scheen. Niet essentieel, wel handig.
Maar goed, je ging dus naar buiten en zocht de zon op. Het werkte: het zonlicht viel op de sensor. Op het scherm zag je… Ja, wat zag je eigenlijk?
Dat was het probleem: je zag niet zoveel. Doordat de cartridge net boven of onder de ‘Game Boy’ uitstak, scheen de zon scheen recht op het scherm. Vooral bij de eindbaasgevechten was dat onhandig. Snel handelen was vereist, maar dat ging niet zo soepel als je niet zag waar je naartoe liep of waar meneer Dracula was.
Om een lang verhaal kort te maken: de eindbaasgevechten in Boktai waren ‘a pain in the ass’, ongeacht het weer!
Toch is Boktai: The Sun is in Your Hand een spel om met plezier aan terug te denken. Dat komt voornamelijk door Hideo Kojima, die – ondanks zijn beperkte betrokkenheid – een stempel op de game wist te drukken. Het doorkruisen van de verschillende kerkers had veel weg van Metal Gear, de reeks waarmee Kojima al eerder zijn faam verworven had. Ook in Boktai bepaalde het ontwijken van vijanden het spelritme. Met getrokken geweer door de gangen rennen was er daardoor niet bij: stealth-elementen hadden de overhand en maakten van grootse kerkers ingewikkelde puzzels.
En de invloed van Kojima ging verder. Zo werd af en toe de vierde wand doorbroken, een trucje dat ook regelmatig in Metal Gear voorkwam. De dialogen tussen hoofdpersoon Django en reisgenoot Otenko kregen een stuk meer schwung wanneer gerefereerd werd aan de speler, die niet van de zon aan het genieten was, maar druk een game speelde.
Hideo Kojima kon zijn rol in het ontwikkelproces te min gevonden hebben, Boktai is ook nu nog een heel goede game. Wees toch eens trots, Hideo! Het gebruik van zonlicht, de stealth-elementen en de boeiende kerkers zorgden voor een ervaring die alleen in de sequels geëvenaard werd. Het praktische aspect leidde echter vaak tot uitstelgedrag. Óf de zon scheen niet, of de zon weerkaatste op het scherm, waardoor je de grote gevechten op de lange baan schoof. Mensen die Boktai: The Sun is in Your Hand uitgespeeld hebben, vormen ongetwijfeld een zeer selecte groep.
In de rubriek Ghosting kijkt de redactie van Bits terug op games die een tijdje geleden verschenen. Hebben recensenten iets over het hoofd gezien? Is de game online nog steeds leuk? Heeft het spel een eventuele marketinghype waargemaakt? Is het de moeite waard om deze uit de budgetbak te vissen?
Wil je – om wat voor reden dan ook – contact opnemen met Bits? Stuur een mailtje naar [email protected], of volg Bits op Twitter: ‘@Bitspost’.
