Zaterdag nacht, half 12 en er stonden al ruim 100 mensen te trappelen voor Tuschinski. Met name het testosteron gehalte ligt hoor, maar dat kan de pret niet drukken. Net als elk jaar is het weer tijd voor een nachtje doorhalen met horror; de Night of Terror kan beginnen!
Voor wie geen idee heeft: De Night of Terror is dé traditionele horrornacht die plaatsvindt in Tuschinski te Amsterdam. In de grote en prachtige zaal van het oude theater verzamelt zich een zooitje ongeregeld dat vervolgens al bier(of energiedrankjes)drinkend de nacht door griezelen. Voor wie een lekker rustig nachtje filmmarathon verwacht: vergeet het maar.
De Night of Terror heeft zijn eigen tradities, en stil zijn hoort daar niet bij. Zo krijgt elke kerel die in beeld komt een HOMOOOO naar zijn hoofd geslingerd en scanderen we naar alle vrouwen HOERRRRR. Het hoort er bij. De homo-horrorfan die ik later in de rookpauze spreek vraag ik naar wat hij er nou van vind, dat zo’n hele zaal elke kerel een homo noemt: ‘Ach, ik schreeuw zelf het hardste geloof ik. Het hoort bij de NoT, misschien niet politiek correct, maar mensen bedoelen er niets mee verder en ik hoor de prostituee die 3 stoelen verder zit ook niet zeiken’. De meest creatieve beledigingen en lolligste opmerkingen vliegen naar het scherm, en dat is precies waarom ik zo van de Night of Terror houd.
We beginnen de nacht met Stitches. Ross Noble (o.a. bekend als panellid bij QI) speelt ‘kindervriend’ Stitches. Een clown die eigenlijk een schurfthekel heeft aan kinderen en op het feestje van de 9 jarige Tommy op nogal ranzige wijze het loodje legt. Zo’n dooie clown is een enorme downer voor je verjaardag en Tom besluit dan ook nooit meer een feestje te geven. Gelukkig heeft hij zijn vrienden nog, die op zijn 16e verjaardag besluiten dat het tijd is voor een surprise party. Stitches wil graag het feestje waar hij aan begonnen was afmaken en komt gezellig langs. Een voor een moord hij de bezoekers van het feest uit op clowneske manieren. Ballondiertjes zullen voor mij nooit meer hetzelfde zijn. Stitches is een enorm slechte film met heel veel humor en gore. Een film die levert wat je verwacht (clown slacht groep mensen af, veel ranzige beelden en woordgrapjes die terug gaan naar het circus) en dat is prima. Als warming up voor de Night of Terror prima gekozen.
De titel van deze film is wat mij betreft al ruk. ‘De laatste duiveluitdrijving: Deel 2′. Als iets al het laatste was, dat impliceer je namelijk met een dergelijke titel, hoe kan er dan in godsnaam een tweede deel van zijn?! Sommige films over bezeten personen zijn goed gemaakt, zitten mooi in elkaar, hebben een degelijk verhaal en een goed tempo. The Last Exorcism: Part II hoort daar duidelijk niet bij. Het verhaal gaat over Nell, een voormalig slachtoffer van demon Abalam. Daarna kun je het standaard rijtje met zaken invullen: meisje denkt dat ze gek word, er vallen doden en hier en daar zien we een zwevende vrouw (de hele zaal in koor: “ZWEEFTEEF!”). Van het plot kun je loempia’s vouwen. Geen plottwist te vinden, geen verrassingen en ook geen geweldig acteerspel. Een waar gedrocht en bijna iedereen vroeg zich af waarom dit geprogrammeerd was op een nacht waar iedereen gewoon guts and gore verwacht.
Deze verdient eigenlijk een op zichzelf staande recensie en die gaat er dan ook zeker komen. In het kort: een remake Of re-imagining meer) van dé horror klassieker uit de jaren 80. Evil Dead staat op het moment van schrijven 2e in de Amerikaanse bioscoop top 10 en dat is voor een horror film vrij uitzonderlijk. De film draait om Mia (Jane Levy) die samen met haar vrienden en broer op een hutje in de Amerikaanse hei gaat zitten om af te kicken. Uiteraard is er een knuppel mee die met zijn domme kop iets uit The Book of the Dead voorleest en al snel zijn de demonische poppen aan het dansen. Fede Alvarez is verantwoordelijk voor deze remake en hij doet het verdomd goed. Het is interessant om te zien wat Alvarez doet met de gegevens uit de jaren 80 en hoe deze een upgrade kregen naar de jaren ’10. Als hardcore Evil Dead fan (ik weet meer feitjes over deze filmserie dan over de politieke situatie van Nederland) blijf ik verknocht aan de film van 30 jaar geleden, maar de remake is voor degene die van de originelen kunnen genieten zeker een aanrader.
De tweede Britse productie van de nacht. Naast Stitches komt ook Sawney van onze buren aan de andere kant van het kanaal. Een potentieel smerige film over kannibalisme, verknipte families en de schotse hooglanden. Helaas is alle ranzigheid die je in de trailer ziet ook zo ongeveer wat er in de film gebeurt. Zonde, want de legende van Sawney Bean (waar ook ‘The Hills Have Eyes‘ op gebaseerd is) leent zich wel voor een goede horror film. Het eten van menselijk vlees zou je een betere dienaar gods maken en dat is de levensstijl die Sawney Bean aanhangt. In zijn taxi pikt hij zo nu en dan dames op om ze vervolgens met een balsamico dressing te verorberen. Een redelijk trage film waarin het verhaal net even meer aandacht krijgt dan de horror. En daar zijn de NoT bezoekers niet zo van, traagheid. Een van de mooiste opmerkingen uit de zaal vond plaats op het moment dat een van de actrices in een auto stapte “Hopelijk rijd ze nu een goeie film in!”.
