Zaterdag stond niet alleen The Night of Terror op het programma. Voordat we Tuschinski onveilig gingen maken konden we tijdens het Imagine Filmfestival nog in EYE terecht voor Abductee en Earthbound
In de categorie ‘wazige Japanse films’ was er dit jaar Abductee te zien. Meneer Chiba, een voormalig Manga tekenaar, wordt wakker in een zeecontainer met niet meer dan een mobieltje, wat papier en een rare zwarte steen. Er is geen ingang en geen uitgang en al snel wordt de kijken meegenomen de onzekerheid van Chiba in. Want waarom zit hij in die zeecontainer? Wie heeft hem er in gezet en waarom hebben ze zijn mobieltje niet afgepakt?
Al snel ontdekt Chiba dat hij niet de enige is die in een container zit en met zijn buren weet hij via flink wat schreeuwen het een en ander uit te vogelen over zijn situatie. Dan nog die zwarte steen. Iedereen die gevangen zit heeft er een in zijn container liggen en zoals je van een Japanse film kunt verwachten gaat het van een beklemmende ontvoeringsfilm naar een vreemde film over het bovennatuurlijke.
Het concept van Abductee is best tof en ook het ‘single space‘ effect van Chiba in de container is goed in elkaar gezet. De film verveeld niet, maar is ook niet dusdanig meesterlijk dat je hem echt moet zien.
Joe Norman is een alien. Nee, geen illegaal in een vluchtkerk, maar een heus buitenaards wezen. Tenminste, dat is wat zijn vader hem op 11 jarige leeftijd op zijn sterfbed heeft verteld. Al die jaren gaat Joe door het leven als een zonderlinge nerd die ooit hoopt terug te kunnen naar zijn thuisplaneet. Daar moet hij namelijk het verzet bijstaan in het gevecht om zijn planeer. Dan ontmoet hij Maria. Volgens zijn DNA-horloge is Maria voor maar liefst 93% compatible met Joe, wat betekend dat hij met haar kinderen zou kunnen krijgen. Wat begint als een back-up plan voor Joe wordt een relatie en Maria en hij zijn dolgelukkig samen. Joe besluit zijn geheim te delen met Maria. Haar reactie is niet helemaal zoals Joe had gehoopt en zo zit hij nog dezelfde dag bij de psychiater.
Earthbound speelt lekker met alles waar nerds van houden. Daarnaast legt het een mooi gegeven bloot: Is Joe nu écht een alien, of heeft hij dit verhaal voor waar aangenomen om het verlies van zowel zijn vader als moeder op jonge leeftijd behapbaar te maken? Als kijker blijf je tot in de laatste minuten van de film twijfelen en het antwoord is misschien niet eens zo belangrijk. Waar het om gaat is dat ook een buitenaards wezen een beetje liefde nodig heeft.
