Als je het even niet meer weet, moet je geen grote besluiten nemen. Beatrix had geen therapeut nodig om dat te snappen.
‘Je moet mij met rust laten,’ zei ze tegen Willem-Alexander.
‘Dat doe ik toch?’ zei hij.
‘Nee, niet waar,’ zei ze. ‘Onbewust of niet, jij zet me heel erg onder druk om af te treden. Dat begrijp ik wel, want ik heb precies hetzelfde bij mijn moeder gedaan. Maar dat was omdat ik vond dat ze niet capabel was. Die arrogantie had ik toen. En misschien heb ik die nog – die arrogantie. Misschien denk ik ook wel dat jij het niet kan. Maar je moet weten dat ik dat niet wil denken.’
Eerlijk zijn.
Alexander was niet boos geworden. Verbaasd was hij wel.
‘Oké,’ zei hij met opgetrokken wenkbrauwen.
‘En misschien denk ik wel dat jij mij onder druk zet, omdat jij mij ook niet capabel vindt’, ging Beatrix verder. ‘Maar ik besef dat dat dan weer mijn eigen onzekerheid is. Ik ben er in ieder geval flink mee bezig. Ik ben er zelfs voor in therapie.’ Dat toe te geven, was al een enorme stap in een peilloze diepte.
Alexander was in de lach geschoten. ‘In therapie? Jij?’
Ja. Zij.
In 50 Shades of Orange publiceert schrijver Mariëtta Nollen tot aan de kroning iedere dag een fragment uit haar roman Ik, Beatrix. Zo maar wat scènes uit het leven van onze koningin, die zo maar echt gebeurd kunnen zijn. Het ebook is hier te bestellen. Mariëtta publiceert ook op De Nieuwe Pers en twittert.
