Kleine berichten kunnen soms best belangrijk zijn, helaas vallen ze minder op. Hoewel, voor sommigen is dat gelukkig. Zo moet het Nationaal Comité 4 en 5 mei gedacht hebben toen zij deze week nog maar eens duidelijk maakten dat samen met de Duitsers op de Dam herdenken toch een brug te ver is. Verzoenen, zo stelde het nationaal comité, dat doen we op de 5de mei. Daarmee kan iedereen die met de Duitsers samen het einde van de Tweede Wereldoorlog wilde herdenken het mee doen. Zonder al te grote maatschappelijke discussie werd de verzoening de kop ingedrukt.
Dit jaar verjaart de bevrijding van Nederland door de geallieerden voor de 67ste keer. We herdenken dan dat er na 5 jaar een einde kwam aan de tyrannie van de Nazi’s. Eindelijk kon men weer in vrijheid leven, opnieuw naar de toekomst kijken en aan zijn idealen werken. Het zou niet gemakkelijk gaan maar de vrijheid was weer terug en dat is een groot goed.
Na bijna 70 jaar lijken de wonden geheeld, samen met de Bondsrepubliek Duitsland zitten we in de NAVO, in de EU. Grensbewoners doen graag hun boodschappen in Duitsland en veel Nederlanders gaan op stedentrip naar Berlijn of Keulen. De grenzen tussen Nederland en Duitsland lijken wel vervaagd en dat is toe te juichen. De verhoudingen tussen Nederland en Duitsland zijn dus zeer goed. Eigenlijk zijn dat prima omstandigheden om samen met de Duitsers het einde van de Tweede Wereldoorlog te herdenken. Helaas maakt juist het Nationaal Comité 4 en 5 mei dat dus onmogelijk. Zij willen pertinent niet herdenken met de Duitsers. Men wil wel verzoenen maar dan op 5 mei, op 4 mei moeten de poorten gesloten worden en de grenzen dicht. Maar dan kunnen we 4 mei net zo goed afschaffen.
Op 4 mei herdenken we de slachtoffers van haat, uitsluiting en onderdrukking. In eerste instantie herdenken wij daarbij de slachtoffers van het Nationaal-Socialisme maar ook andere vormen van racisme, uitsluiting en het onderdrukken van minderheden worden herdacht. Nooit mag dat meer gebeuren! In de allerhoogste tonen wordt dat op 4 mei geroepen. Stelt men echter voor dat samen met de Duitsers te doen, dan is het huis te klein.
Het wordt tijd om te erkennen dat niet iedere Duitser een nationaal-socialist was, dat ook Duitsers het slachtoffer werden van vervolging, rassenhaat en onderdrukking. We schijnen wel eens te vergeten dat er in 1989 duizenden in Leipzig, en andere steden in de voormalige DDR, voor vrijheid hebben gedemonstreerd. In 1953 stierven er zelfs Duitsers omdat zij staakten voor meer welvaart en vrije verkiezingen. Verder hebben andere landen al veel vroeger de grootheid getoond om samen met de Duitsers te herdenken. In de jaren ’90 waren de Duitsers al welkom bij herdenkingen in Frankrijk, Rusland en Polen. Nederland is dus laat om met de Duitsers te herdenken.
Natuurlijk moeten we niet vergeten dat er door de Wehrmacht en de SS veel oorlogsmisdaden zijn gepleegd. We mogen ook niet vergeten dat de huidige generatie Duitsers niet verantwoordelijk zijn voor deze misdaden. Dus het wordt tijd dat het Nationaal Comité 4 en 5 mei over zijn schaduw springt en ook met de Duitsers op 4 mei bij de Dodenherdenking te betrekken. Samen herdenken is onderdeel van de verzoening. En verzoening is geen aan en uitknop die je naar believen kunt omschakelen.
