Ik neem mijn eigen kunstenaarschap uiterst serieus. Zo schrijf ik niet zomaar boeken, maar zet net zo lang woorden achter elkaar tot ik een creatie van uitmuntend niveau heb afgeleverd. Daar is overigens geen reet mee te verdienen, boeken. De gemiddelde schrijfartiest heeft geen nagel om aan zijn kont te krabben. Maar gelukkig heb ik andere talenten om op terug te vallen. Zo leg ik me de laatste maanden steeds meer toe op het fotograferen van mijn eigen achterwerk. Kontceptuele kunst, noem ik dat. Dat ik iets doe en dat ik het blijft herhalen. Het is conceptuele kunst, maar dan met billen. Het is een repetitie, ik doe het steeds en ga er nog heel lang mee door. In september verschijnt trouwens mijn nieuwe roman. Voor die tijd ben ik nog van plan mijn man te verlaten en mezelf dronken te filmen in bad. Performance art, noem ik dat dan.
Rianne Meijer, bon vivant, artieste en lekker stout
